________________
शीलव्रत उपर शीलवतीनी कथा परंतु सुमनस्-देवताओने ग्लानि थती नथी. तेवी रीते सुमनस्-सारा मनवाळा मनुष्योने पण शीलथी क्यांय ग्लानि थती नथी ज. सुवर्णने जेम तपावे (ताप आपे, तो पण ते पोताना वाननो सत्वर आश्रय करे छे, तेम सुवर्ण-सारा वर्णकुळमां उत्पन्न थयेलो मनुष्य संसारमा कष्ट-ताप पाम्ये छते पोताना क्षमारूपी स्वरूपने प्राप्त थाय छे." आq विचारीने कुमार अजितसेन मौन धारीने रह्यो. पछी रत्नाकर शेठ बहार गयो अने घणीवारे बहारथी आवी तेणे पोतानी स्त्रीने आ प्रमाणे कडं-"प्रिये, आजे कृतांगला नगरीथी एक माणस आव्यो छे, तेणे मने एक दुःश्रव संदेशो कह्यो." स्त्रीए का "ए केवो संदेशो छे?" त्यारे रत्नाकर शेठे कां के, जिनदत्त शेठने शरीरे मंदवाड छे अने तेणे पोतानी पुत्री शीलवतीने बोलावी छे." स्त्रीए कह्यु "भले त्यारे तेम करो." ते उपरथी रत्नाकर शेठ पुत्रवधू शीलवतीने लई रात्रे चाल्यो. शीलवती ते कारण समजी गई परंतु ते कांई बोली नहीं. थोडेक दूर मार्गे चाल्या पछी रस्तामा एक नदी आवी त्यारे शेठे वधूने कां, "तमारा पगमांथी उपानह उतारी नाखो." पण शीलवतीए उपानह उतार्या नहीं. ते वखते रत्नाकर शेठे चिंतव्यु के "आ वधूमां एक तो कुशीलपणुं छे अने वळी अविनय पण छे." "एक तो राब कोही गई अने वळी तेमां कंसारीओ पडी." ए कहेवत आ वधूने माटे सत्य ठरी. जो हुं आ एकलीने कांई कहुं तो मने लोकापवाद लागे, माटे एना पिताने घेर जई हुँ एने त्यां सत्वर मूकी आq." आq विचारी रत्नाकर शेठ आगळ चाल्यो, त्यां एक मगर्नु खेतर पाकेलं जोवामां आव्युं, ते खेतरने जोई रत्नाकर शेठ बोल्यो. "आ खेतरमा घणां मूडा मग थशे." ते सांभळी शीलवती बोली. "आ मग जो खाई जवामां नहीं आव्या होय तो (तेम) थशे, परंतु जो ते खाई जवामां आव्या हशे, तो ए खेडुतना घरमां कई आवशे नहीं." वधूनां आ वचनो सांभळी रत्नाकर शेठे खेद पामी पोताना हृदयमां विचायु के "आ वधू प्रत्यक्ष रीते खोटा बोली छे, हवे तेणीने वधारे शुं कहे?" ते पछी रत्नाकर शेठ त्यांथी आगळ चाल्यो, त्यां एक सारा निवास स्थानोए सहित एक नगर जोवामां आव्यु. ते जोई शेठे अति हर्ष पामीने का के, "अहो! आ नगरमां घणां लोको छे." शीलवती बोली. "आ तो शून्य नगर छे." तो पण रत्नाकर शेठे तेमां वास करवाने प्रवेश कर्यो, परंतु ते नगरना लाकोए तेने उतारो आप्यो नहि. पछी रत्नाकर शेठ आगळ चालतां एक झाड नीचे बेठो अने शीलवती खुल्ली जगामां दूर बेठी. प्रभातकाळे त्यांथी आगळ चालतां शस्त्रोना घाथी अंकित थयेलो कोई एक पुरुष रत्नाकर शेठना जोवामां श्री विमलनाथ चरित्र - द्वितीय सर्ग
85
