________________
मंत्री सुबुद्धिनी अवांतर कथा जाणती ते वेश्या मंत्री प्रत्ये बोली, "भाई, आ वेश्याना घरमां कोई एक विवेकी स्त्री मेमान थईने आवेली छे, ते अंदरना ओरडा- द्वार तरत बंध करीने बेसी गई छे. कांई पण पूछतां ते उत्तर आपती नथी अने मौन व्रत धरीने रही छे. तेणीने जोवाने अने पूछवाने आ सर्व वेश्याओ जाय छे, ते कोईने पोतानुं दर्शन आपती नथी तेम जवाब पण आपती नथी." आ सांभळी मंत्रीए जाणी लीधुं के, ते स्त्री मारी पत्नी ज छे अने अहिं त्रास पामेली देखाय छे. हवे तेणीने हाथ करवी, ते संशय भरेलुं छे. एक तरफ आ वेश्या हलकी स्त्री जाति, तेमां पण वळी अति कामने आश्रित थयेली, तेमां पण वळी निर्लज्ज अने तेथी पण वधारे बेशरम होय छे. वेश्यामां आसकत रहेनारा पुरुषो बुध होय तो पण तेओ 'लक्ष्मीने बंने रीते वृथा गुमावी दे छे. तेओ सौमनस-पुष्पोना आपीड-शीरोभूषण (मुकुटमुगट)ने धारण करे छे. तेओ गुरु-वडिलजनोने संताप करनारा छे. तेओ सदा उद्वेग करनारा होय छे; तेओ मधु-मदिरामां आसक्त रहे छे. तेवा पुरुषो ते वेश्याओना उग्र अने क्रूर (खोटा डोळ)ने सुखना आभासरूप मानी बेसे छे. हवे मारे पण तेवो खोटो डोळ बताववो के जेथी मारा कार्यनी सिद्धि थशे. दुनीयामां पण कांटाथी ज कांटानो उद्धार थाय छे एटले कांटावडे ज कांटो नीकळे छे. जुवो, धनुष्य अने पणच-ते बंनेमां वस्तुस्वभावे सरळता रहेली छे; परंतु ज्यारे कार्यसिद्धि करवी होय, त्यारे ते बंनेमां वक्रता थाय छे." आ प्रमाणे मनमां चिंतवी तत्काल . तेणे निमित्तियानो वेश धारण कर्यो अने जमणा हाथमां पोथी लई ते वेश्याना घरमां गयो. त्यां शिखा सहित (पोते) आशिष आपी, तेणीए आपेला आसन उपर बेठो. जेम मधने मक्षिकाओ वींटाई वळे तेम वेश्याओ तेनी आसपास वींटाई वळी. ते वेश्याओमां जे वेश्याए ते स्त्रीने घरमां लावी हती ते वृद्ध अक्का बोली; "हे अकारणबंधु! कहो, तमे शुं शुं निमित्त जाणो छो?" ते बोल्यो, "हे अक्का, सांभळो--हुं रुष्ट थयेलाने संतुष्ट करूं छु, अवश मनुष्यने वश करी शकुं छु अने जे दूर रहेल होय तेने पासे लावू छु; एटलं ज नहीं पण वृद्धने युवान, रोगीने नीरोगी, मुंगाने सारो वक्ता, कुरूपीने सुरूपी, अभागीने सुभागी अने पंगुने सारा पगवाळो बनावी शकुंछं. वळी ते सर्वेने जेवा होय तेथी उलटा पण इच्छा प्रमाणे करी शकुं छु." तेना आ वचनो सांभळी ते अक्का खुशी थई अने तेणीए कह्यु के, "मारो एक प्रश्न छे तेनुं निराकरण करो." निमित्तियाए कह्यु. "शुभे, एक कोई जातनं फल सत्वर लावो." अक्काए तरत ज एक फल लावी आप्यु. पछी ते ध्यान 1. द्रव्यलक्ष्मी-धन, भावलक्ष्मी-ज्ञान, दर्शन अने चारित्र. श्री विमलनाथ चरित्र - प्रथम सर्ग
