________________
मंत्री सुबुद्धिनी अवांतर कथा तेणीना आ वचन उपरथी हुँ खाटला सहित तेणीनी साथे अहिं आवी. में अहिं तमोने जोया नहीं पण बधुं विपरीत जोयुं, एटले तत्काळ मारा शीळनु रक्षण करवा ओरडाना बंने कमाड बंध करी हुं अंदर रही." पोतानी प्रियानो आ वृत्तांत सांभळी मंत्रीए कह्यु, "हे प्रिया, हवे तुं केटलोक वखत अहिं ज स्थिर रहे. पछी बधुं राजानी समक्ष सारं थशे" आ प्रमाणे सूचवी ते मंत्री बहार आव्यो, एटले तेणीए पाछा कमाड बंध करी दीधा. अक्काए निमित्तियाने पछयं के-“हे पाप रहित पुरुष! आ स्त्रीने कयो दोष लागु पड्यो छे? निमित्तिओ बोल्यो, "आ स्त्रीने शाकिनी वळगी छे, तेथी तमारे तेनाथी दूर रहेवू, परंतु तमारे तेनो भय राखवो नही; कारण के ते शाकिनी मारे साध्य छे. छेवटे बधुं सारं थई जशे. में ते दोष दूर करवा माटे मंत्रनी पूर्ण सेवा करी छे. हवे तेनी उत्तर सेवा करी पाछो हुँ चाल्यो आवीश" आ प्रमाणे कही ते गंभीर मंत्री घरनी बहार गयो तेवामां तेणे बतावेला चमत्कारनी प्रतीति जोई राजी थयेला लोको त्या एकठा थई गया. मंत्री पोते कोईने घेर जतो नथी अने कोईनी साथे बोलतो नथी, त्यांथी बहार नीकळी घणा लोकोथी वीटायेलो ते पेला दाण लेनारा अधिकारीना घर आगळ आव्यो. ते दाण अधिकारीए लोकोने पूछ्युं के, आ शुं छे?' त्यारे लोकोए ते वेश्यानो अद्भुत वृत्तांत मूळथी मांडीने तेने कही संभळाव्यो. ते सांभळी ते दाणलेनार ज्यां तेनी प्रिया मौन धरीने रही हती, त्यां तेने सन्मानपूर्वक लई गयो. तेणीने पण पूर्वनी जेम संकेत करी बोलावी. पछी रत्नद्वीपना राजानी पुत्री के जे ते मंत्रीनी प्रिया हती. ते सामरदत्त शेठना भयथी द्वार बंध करीने ज्यां बेठी हती ते स्थाने घणा लोकोथी वीटाईने मंत्री गयो. तेणीने पण सागरदत्त शेठना कहेवाथी बोलावी. पछी तेणे विचार्यु के, "में विज्ञानथी मारी त्रणे स्त्रीओना ठेकाणां साक्षात् जाणी लीधां पण राजाना हुकम विना ते स्त्रीओ लई शकाशे नहीं." आईं विचारी ते पाछो वेश्याने घेर आव्यो. अने त्यां इच्छित गोष्ठी करतो कपटथी रहेवा लाग्यो.।।४७७।।
___ एक वखते ते अक्काए तेने आ प्रमाणे कह्यु-"हे विद्वान्, आ लोकमां सर्व प्राणीने वृद्धावस्था विशेष विडंबना करनारी छे. तेने माटे कयुं छे के, प्राणीने 'लोपनी जेम मृत्यु सर्वापहारी छे. ते वात तो दूर राखो, पण जरावस्था 1. जेम व्याकरणमां. ज्यां लोप थाय छे, त्यां ते सर्वापहारी एटले शब्दना सर्व रूपनो नाश
करे छे, तेवी रीते मृत्यु माणसना रूपनो सर्व रीते नाश करी दे छे. व्याकरणमां ज्यां आदेश थाय छे, त्यां ते शब्दनुं रूप बदलाई जाय छे; तेवी रीते जरावस्थाथी माणसनुं रूप बदलाई जाय छे. श्री विमलनाथ चरित्र - प्रथम सर्ग
35
