________________
રાજનગરનાં
અને સમજાવટથી સંતોષકારક શાંતિ જળવાઈ રહેતી. સંઘમાં જે કઈ બીમાર પડે તે તેની સારવાર માટે વૈદ્યો સાથે લીધા હતા. રસ્તા ન હોય ત્યાં ગાડાઓને પસાર કરવા નવા રસ્તાઓ પણ બાંધવામાં આવતા હતા.
આ સમયમાં સંધ કાઢવા માટે થતા લાખો રૂપિયાના ખર્ચને પહોંચી શકે તેવા કે કોઈ શ્રીમતિ હતા, પરંતુ રાજદ્વારી સહાયના અભાવે માર્ગમાં નાના નાના ઠાકોર, કાઠીઓ, કેળીઓ, મીયાણાઓ વગેરે ચોરી અને લૂંટફાટને ધંધે નિયમિત રીતે કરતા હતા. ક્યારે ક્યારે મોટા ઠગે અને લૂંટારાઓનાં ધાડાં લૂંટફાટ માટે ભટકતાં હતાં. ચેપી રોગો વારંવાર ફાટી નીકળતા હતા. તેથી આ સમયે સંઘ કાઢવો એ રાજ્યસત્તાના સંપૂર્ણ સહકાર અને લાગવગ વગર બને તેમ નહોતું. શાંતિદાસને બાદશાહ જહાંગીરે લશ્કર અને સાધનસામગ્રીની દરેક સગવડ આપવાથી સારી શાંતિ જળવાઈ હતી.
શેઠને સંધ છ-રી પાળતો પાલીતાણે પહોંચ્યા. સિદ્ધાચલજીની તળેટી પાસેના મેદાનમાં તંબુ નખાયા, જીર્ણોદ્ધાર થયેલ દેવમંદિરોમાં મહોત્સવ કર્યો ને આદીશ્વર ભગવાનના મૂળ મંદિરમાં પ્રભુના બિંબની બે તરફ ગેખ* બંધાવેલા ત્યાં શુભ મુહૂર્તે નવાં બિંબોની પ્રતિષ્ઠા કરી.
આ પ્રસંગે શાંતિદાસ શેઠે સંઘભક્તિ તથા સ્વામીવાત્સલ્યજમણમાં છૂટા હાથે ખર્ચ કર્યો હતો.
શાંતિદાસની સંપત્તિ હવે ઘણું વધી ગઈ હતી. તે હિંદને એક મોટામાં મોટે સમૃદ્ધિવાન પુરુષ હતો. એણે અખૂટ ધન ભેગું
* શ્રી શાંતિદાસ શેઠે પ્રતિષ્ઠા કરેલ આ બને ગેખ અત્યારે પણ વિદ્યમાન છે.
