________________
ખમીર
૧૪૩
દરેક બાબતમાં એમની સાથે સલાહ અને મસલત કરવી પડતી. એમની આજ્ઞા વગર પાંદડું પણ ફરકી શકતું નહિ. પિતાની આજ્ઞા પળાય છે કે નહિ તેનું તે બરાબર ધ્યાન રાખતા. બધી ટપાલ જાતે વાંચી તેના ઉપર સૂચનાઓ આપતાં હતાં. તેઓને સ્વભાવ દરેક વાતને સૂક્ષ્મ અભ્યાસ જાતે કરવાનું હતું,
પિતાના પતિને ભારે ઉત્તેજન આપીને શેઠાણીએ સંવત ૧૯૦૧ ના માહ માસમાં શેઠની ભાવના તાત્કાલિક ફલિત કરવાને બાવન જિનાલય સાથેનું વિશાળ દેરાસરજી બંધાવવાને ખાતમુહુર્ત કરાવ્યું હતું શેઠના સ્વર્ગવાસ પછી હરકુંવર શેઠાણીએ આ કામ પહેલી તકે હાથમાં લીધું. તેઓ જાતે નકશાઓ જોતાં. ફેરફાર સૂચવતાં હતાં. તેઓ ધાર્મિક વાતાવરણમાં સાધુઓ અને સાધવીજીઓના સંસર્ગમાં સુશિક્ષિત થયાં હતાં. એટલે એમનું માનસ અભ્યાસીધર્મપરાયણ હતું. ધર્મને એઓ પ્રાણથી પણ વધારે ચાહતાં હતાં. શેઠાણીએ પતિના ધાર્યા કરતાં પણ વધારે મોટા પાયા ઉપર દેરાસરજીને વિસ્તાર કર્યો. દરરોજ સવારે અને સાંજે પિતે એક એક કલાક જેવા આવતાં. મિસ્ત્રીઓને બધું બતાવવા માટે અને સૂમ સવાલોના જવાબ દેવા માટે હાજર રહેવું પડતું હતું. કામમાં હેરફેર કે સૂચનાને ભંગ શેઠાણું બીબુલ સહન કરતાં નહિ.
એક એક પથ્થરમાં એમને આત્મા ઊડે ઊતરતે હતે.એકાદ વરસના અનુભવ પછી તેઓ મીસ્ત્રીઓને ઊલટી સાચી દોરવણી આપતાં હતાં. દેરાસરજીના સ્થાપત્યની તૈયારીઓ વિકાસ પામવા લાગી. કામ તડામાર ચાલવા માંડયું. શેઠાણું કહેતાં કે જીવનને શું ભરોસો? સારાં કામ તાકીદે પૂરાં કરવાં ભલાં.” તેઓ દીર્ધદષ્ટિ વાપરીને અગાઉથી દરેક વસ્તુ મંગાવીને તૈયાર કરાવી રાખતાં હતાં. ગુજરાત-કાઠિયાવાડમાંથી પુષ્કળ મિસ્ત્રીઓ બેલાવી મંગાવ્યા હતા.
