________________
૧૧૦
સાહસિક
એટલે વેલજી શેઠે પેાતાના સ્નેહી સબધી, મિત્રા, ઓળખી તા, જ્ઞાતિભાઓને તથા કચ્છ-ગુજરાતના સંધ સમુદાયમાં કઢાત્રી મેકલીને શ્રી સિદ્દાચળજીની યાત્રા કરાવી ત્યાંથી હજારે માણસાના એ સંધ યાત્રા કરતાં કરતાં રાજકાટ થઇને મારખી રસ્તે વહાણમાં કચ્છ પહોંચ્યા. અહીં શ્રી સંધને કાઠારા લઇ જઈ બહુ ધામધુમથી એમણે દેરાસરજીમાં પ્રતિષ્ઠા કરાવી. એ પ્રસંગે મેટુ સાધુવૃંદ ભેગું થયું હતું. આખા ગામને વાડાબંધ જમાડવામાં આવ્યું. દેરાસરજીની પૂજા—અના માટે વિશાળ પાયે વ્યવસ્થા કરાવી. વેલજી શેઠે આ દેરાસરજીની પાછળ લાખા રૂપિયા ખર્ચ્યા હતા. એવું ભવ્ય અને શિલ્પકારીગરીવાળું દેરાસર આખા કચ્છમાં નથી. વેલજી શેઠ આ દેરાસરજી આંધીને કૃતકૃત્ય થયા.
વેલજી શેઠને નાનપણથી સારણગાંઠનું દરદ હતું. તેને વારંવાર ગાંઠ ઉતરી આવી બહુ હેરાન કરતી હતી. એમના જમાનામાં હેસ્પીટલ સ્થાપાઇ હતી, પણ ઓપરેશન ( શસ્ત્રક્રિયા ) કરાવવાની બહુ ઘેડાએ જ હિંમત કરતા હતા. વેલજી શેઠે પણ શસ્ત્રક્રિયા કરાવી નહિ. એક દિવસ મુંબઇમાં એચીંતી ગાળી નીચે ઉતરી આવી. શેઠને બહુ પીડા થવા માંડી. તેમણે ગ્રાન્ટ મેડીકલ કૉલેજના સીવીલ સયન, તથા હૈ।. ભાઉદાજી અને ખીજાં પાંચ મળી કુલ સાત ડૅાકટરાની દેખરેખ નીચે શસ્ત્રક્રિયા કરાવી, પરંતુ ગાળી ( આંતરડું ) ઊંચે ચડી નહિ. ડાકટરોની કાશેશ નિષ્ફળ ગઇ ને પરિણામે વેલજી શેઠના દેહાંત થયા.
કચ્છના એક ગામડીઆ બાળકે મુંબઇ શહેરમાં કાષ્ઠની સહાય કે મૂડી વગર પેાતાના આત્મબળ અને ઉદ્યોગથી આગળ વધીને લગભગ કરાડાધિપતિ થઈ મેાટાં માન—આબરુ મેળવ્યાં હતાં. મરણુસમયે એમની ઉમર ૫૬ વરસની હતી. દયાળુ, ઉદ્યોગી, ખંતીલા
