________________
ખાનદાનીનાં ખમીર. (૧) વફાદાર વાલી (મહેકમભાઈ)
આધેડ કેસરીસિંહ શેઠ બીછાનામાં પડ્યા હતા. તેની આગળ બેઠેલા વૈદ્ય માત્રાઓ ઘૂંટી રહ્યા હતા. ભયંકર રોગગ્રસ્ત દર્દી બોલી શક્તા નહતા. આસપાસ સગાસંબંધીનું ટોળું વીંટળાઈ બેઠું હતું. એક જણ નવકારમંત્રો અને નવ સ્મરણને જાપ કરતે બેઠો હતો. શેઠાણું સુરજબાઈની આંખમાં જળજળિયાં હતાં. તેઓ ધીમે હાથે પતિના પગ દાબતાં હતાં. એમની બાજુમાં આઠ વરસને બાળક હઠીસિંહ અને નાને ઉમેદ ઉદાસ ચહેરે બેઠા હતા.
મહારાજ પધારે છે' તેવો અવાજ બહારથી આવ્યો. મુનિમહારાજે “ધર્મલાભ અને ઉચ્ચાર કરતાં ઓરડામાં પ્રવેશ કર્યો. શેઠાણી તથા એારડામાં એકઠાં થયેલ માણસે દૂર ખસીને ઊભા રહ્યાં. શેઠ મહારાજને હાથ જોડી બેઠા થવાને પ્રયત્ન કરવા લાગ્યા, પરંતુ તેવી શક્તિ નહતી. મહારાજશ્રીએ સુઈ રહેવાને સકેત કરી વાસક્ષેપ નાખ્યો ને શાંત વાણીમાં મંગળિક સંભળાવ્યું.
મહારાજશ્રીના જવા પછી શેઠાણું તેમના પલંગ પાસે ગયાં. શેઠે હાથ ઊંચે કરી મોઢાં તરફ આંગળી કરી. શેઠાણીએ પાણીને પ્યાલો ભરીને મોઢા પાસે ધરવાની તૈયારી કરી. રોગીએ માથું ધુણાવી
