________________
અમીર
૧૩૯
આંખે જોતાં જ જાય છે. આધુનિક શાસ્ત્ર પ્રમાણે એ શ્રેષ્ઠ લક્ષણવતી કન્યા ગણાય.”
હીસિ’હુ શેઠ યાત્રાએ નીકળ્યા હતા. ધાત્રામાં એમના તખ઼ુએ તણાયા હતા. શેઠ પેાતાની હંમેશની રૂઢિએ દેરાસરજીમાં દર્શોન કરવા જતા હતા. આ સમયે ઉપલા પ્રસ`ગ સાંપડ્યો. એમણે કન્યાને માટે તપાસ કરાવી જોતાં એ અવિવાહિત જણાઇ. પરસન શેઠાણીને સ્વવાસી થયે છ માસ થયા હતા. દરમિયાન શેઠનાં માતુશ્રી સુરજબાઇ આ બનાવ પછી ત્રીજો વિવાહ કરવા દુખાણુ કરતાં હતાં. શેઠને પેાતાને ઇચ્છા નહેાતી, પણ સુલક્ષણવાળી–ભાગ્યશાળી કન્યા જોતાં એભનુ મન પીગળી ગયું. પેાતાના વૃદ્ધ મુનીમને મેલાવી બધી પૂછપરછ કરી. કન્યાના પિતા સજ્જન, આબરૂદાર અને કુલીન કુળના જણાવાથી તેના સંબંધ માટે મુનીમને વાત કરવાનું જણાવ્યુ..
“શેઠજી મારે તમારી સાથે ખાનગી વાત કરવી છે.” જીહાર કરી વૃદ્ધ મુનીમે ધેાધાના શેઠને પૂછ્યુ
“ભલે ખુશીથી મેડા ઉપર પધારે. અમારે ધરે તમારાં પગલાં
ક્યાંથી ?”
“હું તમારે ત્યાં એક શુભ કામ માટે આવ્યા છું. તમારે માટી કન્યા છે."
હા, મારી કન્યા વિવાહ યાગ્ય થઈ છે.”
“હું કેન્યાનું માણુ" કરવા આવ્યા છું.” “મારા માથા ઉપર. પણ ક્રેની સાથે ?'' “ખુદ ડીસિંહ શેઠજી સાથે.'
