________________
૩૪
રાજનગરનાં
ધર્મ પ્રમાણે ભલે ખુશીથી કરે. કેટલાક ફકીરે આ જગ્યામાં પડયા રહે છે તેમને કાઢી મૂકવા. તેમને શાંતિદાસ સાથે કાંઈ ઝગડો કરવા દેવો નહિ.”
“નામદાર શહેનશાહને જણાવવામાં આવે છે કે કેટલાક વહેરાએ આ મંદિરનો તેડી પાડેલો સામાન ઉપાડી ગયા છે. આથી ફરમાવવામાં આવે છે કે આ વહોરાઓ પાસેથી એ સામાન મેળવિને શાંતિદાસને સંપ. જે ન મળે તેની કિંમત વહોરાઓ પાસેથી વસુલ કરી લેવી અને શાંતિદાસને આપવી. આ ફરમાન અત્યંત અગત્યનું હોવાથી એનો અમલ તરત કરો. આ ફરમાનમાં જરા પણ ફેરફાર કે અવજ્ઞા કરવી નહિ.” હીજરી સન ૧૦૫૮ ના જુમાહઆર–શાંની ૨૧ તારીખે આ ફરમાન જાહેર કરાયું.
શાહી ફરમાન મુજબ આ મિલ્કત શાંતિદાસ ઝવેરીને સોંપાઈ, પરંતુ એનો ફરી પુનરુદ્ધાર કરવાની વાત વધારે ગંભીર થઈ પડી. કેટલાક એન મજીદ તરીકે ઉપયોગ થવા બાદ અને ત્યાં ગૌવધ થવાથી ફરો એને જિનાલય તરીકે ઉપયોગ ન થઈ શકે એવી દલીલ કરવા લાગ્યા. કેટલાકે ધાર્મિક ક્રિયા કરી શુદ્ધ થઈ શકશે એવો મત આપે. છેવટે શાંતિદાસે મહાન સાધુસંધને ભેગા કર્યો. તેમાં ઘણા દિવસ સુધી વિવાદ ચાલ્યો. પરિણામે આ સ્થાનમાં ફરી દેરાસર
જીની પ્રતિષ્ઠા ન થઈ શકે એવો નિર્ણય મળ્યો. શાંતિદાસે આ મિલ્કત એમની એમ જ રહેવા દીધી. શાહી ફરમાન પછી મુસલમાનો પણ એને ઉપયોગ કરી શકે તેમ નહોતું. આ રીતે જ્યાં લાખો ખર્ચાઈ મોટું દેરાસર બન્યું હતું ત્યાં આજે ઉજજડ ખંડીયર પડયું છે.
આ મંદિર વિષે છેવટ નેટ નામને પ્રસિદ્ધ પ્રવાસી નીચે મુજબની નેંધ પિતાના પ્રવાસ પુસ્તકમાં કરી ગયો છે.
