________________
૧૦૪
સાહસિક
“લે અબ્દલા બીડી પી, આપણે મેખા ક્યારે પહોંચશું ?”
“હજી આઠ દશ દિવસ લાગશે. શેઠ, મારે તમને એક વાત કહેવાની છે. કહું?”
કહે, શું છે?” હું તે તમારા દેશને માણસ રહ્યા એટલે મારે કહેવું જોઈએ.” કહેને ભાઈ, તારે શું કહેવાનું છે?” “આ અલકાસમ બહુ ખરાબ માણસ છે.” “કેમ? શું કંઇ કહેવા જેવું છે?”
શેઠ, હું ગરીબ માણસ રહ્યો. મને માત્ર મુંબઈમાં જ એમનો એક ખલાસી બીમાર પડ્યો ત્યારે રાખ્યો છે. મને ભૂલશો નહિ ને?”
હું તને ભૂલીશ નહિ તેની ખાત્રી રાખજે. તને શું ગંધ આવી છે ?”
“પેલો છોકરો અલહસન છે ને ! તેને મારી સાથે ગઠી ગયું છે. અમે વાત કરતા હતા તેમાં વહેમ પડવાથી મેં એને પટાવી સમજાવીને ધીમે ધીમે બધી વાત કઢાવી લીધી છે. વાત ઘણી ગંભીર છે. આપણું જાન જોખમમાં છે.”
એટલું બધું શું છે?” વાતની ગંભીરતા વેલજી સમજી ગયા.
આ લૂંટારુ અલકાસમની નજર તમારા માલ ઉપર છે. એણે એક યુક્તિ કરી છે. આ સમુદ્રમાં ચાંચીઆ ઘણું છે. સામેને સમી થીમ છે. પેટ અહીંથી બે દિવસના રસ્તા ઉપર છે. આ નાખુદે એમને એળખે છે. એ બેટ ઉપર જઈ બધે સાલ અને આપણને ચાંચીઆને સેંપી દેશે. આપણને મરાવી નાખશે.
