________________
શ્રીમત
૧૦૩
મે' એને વેચે છે, વચનના સાચા છે; ખીજા આર જેવા
""
લબાડ નથી.
ભાઇ, તારી તને ખબર, પણ મને ધીરજ આવતી નથી. આઠ હજારના માલ અને પેાતાના પડને આવા અજાણ્યાના હાથમાં હું તે સાંપુ નહિ. તું સમજીને કરતા હાઇશ.
""
99
“ જ઼ીકર ન કરે। મામા, હુ' સમજીને કરું' છું. મને ભય નથી, હું ચિત છું.”
“ જેવી તારી મરજી.
"9
વહાણમાં માલ ચડયો ને સારા મુહુતૅ વહાણુ હંકાયું. એને એડન, હેડેડા, બસરા અને મેાખા તરફ પ્રવાસ કરવાના હતા. વહાણને ખુશનુમા હવા મળી હતી એટલે વહાણ સારી ગતિએ ચાલુ જતું હતું.
રાત્રિના વખત હતા. આકાશમાં ચંદ્રના પ્રકાશથી ચારે તરફ ચાંદની રેલાઈ રહી હતી. પાણી ઉપર જાણે રૂપું પાથયુ હાય એમ દેખાતું હતું. વેલજી શાહે ચુલા ઉપર ખીચડી બનાવી સાથે અથાણું, પાપડ વગેરે તૈયાર કર્યાં હતાં, કાચરી પણ તળી હતી. તેઓ પેાતાની રીતે જમી મીડી પીતાં તુતક ઉપર ડોલ લાંખું કરીને આનંદથી વાતા કરતા હતા. સમુદ્રની માછલીએ આકાશમાં ચળકતા ચંદ્રની સામે ઠેકડા મારતી ત્રણ ચાર ફીટ ઊંચે કૂદી રૂપેરી રંગના ચમકારાથી આશ્રયચકિત દેખાવા કરતી હતી. શાંતસાગરમાં શાંત મેાજા આ ચારે તરફ ધીમી ગતિથી પ્રયાણુ કરતાં હતાં. તેમાં ઉઠતા મુદ્દા સસારની અસારતાનું ભાન કરાવતાં હતાં. રાત્રિની નિરવ શાંતિમાં તૃપ્ત પેટ અને મને વેલજી શાહ સાગરને નિરખી રહ્યા હતાં. વહાણમાં કામ કરતા દેશી ખારવા વેલજી પાસે આવીને બેઠે.
