________________
રાજનગરનાં
આપ નામવરની નીગાહને માટે અહેસાન માનું છું. ને આપ પાદશાહની ચઢતી ઈચ્છતાં આપ હજુર નજરાણું ચરણે ધરવા આવ્યો છું તે સ્વીકારવા વિનંતિ છે. ”
ઔરંગઝેબને નાણાની ઘણું જરૂર હતી. એટલે શાંતિદાસે નજરાણુની વાત મૂક્તાં તેના મન ઉપર અજબ અસર થઈ. અણીને ટાંકણે ખુદાએ જ શાંતિદાસને મોકલેલ હોય તેમ તેને લાગ્યું. તેણે હસતે વદને કહ્યું : “ઝવેરી ભમ્મા તમારો શહેનશાહત સાથે નિકટ સંબંધ છે, તેમાં આવા વિવેકની શું જરૂર હતી ? ”
નામદાર, અમારો શાનશાહત સાથેનો સંબંધ ઝવેરી ને અમીરનો જ નથી પણ સરાફીને છે. જો કે હાલમાં અમારી ધીરધારમાં લાખોની રકમ પથરાઈ ગઈ છે. તે ધારી ન પતવાથી અમારી દેશ-દેશાવરમાં ચાલતી હુંડીઓનું કામ ધાર્યું થતું નથી. તે બધું આપ. નામદારની કૃપાથી આગળ ઉપર થઈ રહેશે, પરંતુ આપ નામદારની શાનશાહતની ફતેહ છવાની અમારી ફરજ છે તેથી બનતા પ્રયત્ન એકઠી કરેલ આ થેલી આપના ચરણે ધરવા લાવ્યો છું, તો તે ફૂલ નહિ તે ફૂલની પાંખડી માનીને સ્વીકારવા કૃપા કરશે.”
“અચ્છા, તમારા વિવેક અને વફાદારી માટે અમને માન છે. અમારા લાયક કંઈ કામકાજ હોય તે કહે.”
“ અમારી સંભાળ આપ જ રાખતા આવ્યા છે ને રાખશો. આપની શાનશાહતની અમારા ઉપર જ હમેશાં મીઠી નજર રહી છે. અમારા તીર્થસ્થાને અને બંદગીસ્થાને ચાર લૂંટાથી રક્ષિત રહે તેની કાળજી કરીને શાહી મહારના સનંદ સીકકા રૂકકા અમને મળ્યા કરે છે તેમ આપ નામદાર પણ તેવી સનંદ આપીને
