________________
સાહસિક
ચાલુ દુકાન માલ ભરવામાં બહુ નાની પડતી હતી. માલ પૂરો રાખી શકાતો નહે. પંદર વરસને વેલજી હજી મામાને ત્યાં જમતો હતો. દુકાન વધારીને મોટી કરવાની હતી. મામાની સલાહથી જોડેની દુકાન ખાલી થઈ તે પણ ભાડે રાખી લીધી ને વ્યાપારનું કામ વધાર્યું. દુકાનમાં હવે રૂ. ૧૫૦૦ નો માલ રાખવા માંડયો. ગામમાં શાખ એવી સારી બંધાઈ ગઈ હતી કે ૫૦૦–૧૦૦૦ ને માલ અંગઉધારે આંટથી મળી શકતો હતો. માછલું પાણીમાં હોશિયાર થઈ જાય તેમ તે દુકાનના કામમાં હેશિઆર થઈ ગયો. ઘરાકને મીઠાશથી સમજાવવા તેમજ તેમને રાજી રાખવાનું તેને આવડી ગયું. જૂના ઘરાકને હવે તે ઉધાર માલ પણ આપવા માંડયો. એની ઘરાકી બંધાઈ ગઈ. ત્રીજે વરસે પૂરા પાંચસો રૂપિયા બચ્યા. વેલજીને સ્વર્ગ એક વેંત છેટે રહ્યું હોય તેમ લાગવા માંડયું. એના માબાપ પણ કમાઉ દિકરા માટે ખૂબ રાજી થયાં. " સને ૧૮૨૫માં જ્યારે વેલજી સોળ વરસનો થયો ત્યારે માબાપે દેશમાં કન્યા શોધી કાઢીને લઇને વિવાહ કરી દીધો. દશા ઓશવાળ જ્ઞાતિ ખર્ચાળ છે. એની સાંસારિક રીતભાત ખર્ચાળ હોય છે. આમાં વેલજીને રૂા. ૧૦૦૦ દેશમાં મોકલવા પડ્યા. દુકાન મામાને સોંપી વેલજી કચ્છ જઈ પરણું આવ્યો. દેશમાંથી હવે મુંબઈ આવતાં પિતાનાં માતાપિતાને મુબંઈ સાથે તેડતા આવે. અહીં સુખી કુટુંબ તરીકે તે રહેવા લાગ્યું. એના પિતા દેશની નેકરી મૂકી વેલજીની દુકાને બેસવા લાગ્યા. - દુકાન સારી ચાલવા માંડી. ખંત, ઉદ્યોગ, ધીરજ અને મીઠાશ એ ચારે ગુણ વેલજીમાં વસ્યા હતા એટલે દુકાન ફતેહમંદ થવા લાગી, કમાણું ૫ણ વધવા લાગી. બે ત્રણ વરસ ૫૦૦-૬૦૦ રૂપિયા દર વરસે
