________________
સાહસિક શ્રીમંત વેલા, નિશાળે જા.” ઊઊઊં કહી વેલે રડવા માંડ્યો. “નિશાળે જ છે નહિ? નહિ તે પંડ્યાને બોલાવું છું.” “મને પંડ્યો મારે છે.” વેલે જેસથી રડવા માંડયો.
ભણે નહિ તે પછી પડો શું કરે ? જરૂર મારે.” “મને ભણવું નથી ગમતું.”
હંઅ, હું જાણું છું કે તને ભણવું નથી ગમતું. રખડવું ગમે છે. તારા બાપા આવે તે તને ટાંગાટોળી કરી ઉપાડી જાશે. ભણશ નહિ તો શું ભીખ માંગીશ?"
માના કહેવાથી વેલો નિશાળે ગયો નહિ. બાપ માલુશાહ વખારેથી આવી જમીને બહાર નીકળ્યો. વેલે શેરીમાં રમતે હતે. એને પકડી તમાચા ભારત ભારત નિશાળમાં મૂકી આવ્યો.
બાપના ગયા પછી પંડ્યાએ પણ સારી રીતે લાતને વરસાદ વરસાવ્યો. એના હાથમાં લાકડાનું પાટીયું આપી એના ઉપર પાતળી ધૂળ નાંખી વતરણથી અક્ષર ઘુંટવા દીધા. ધૂળ પાથ- રવાની રમત તે તેને ગમી, પરંતુ લખવાનું ગમ્યું નહિ. પિતાના
