________________
૭૬
રાજનગરનાં
બંધાવી હતી. એ સમયમાં અમદાવાદમાં એ સૌથી સરસ મકાન હતું. ઠેઠ માણેકચોકથી નાગરી સરાહ સુધી એની લંબાઈ હતી અને રતનપોળથી પરમશાહના રાજા સુધી એની પહોળાઈ હતી. એમાં નગરશેઠનું વિશાળ કુટુંબ રહેતું હતું. એ રાજ્યમહેલ જેવી મેટી અને સેંકડો ખંડવાળી હતી. તેમને ત્યાં નગરશેઠને છાજતો વૈભવ, ગાડીઓ, સુખપાલ અને નોકર-ચાકર હતાં. તેમને ઘરખર્ચ દરવરસે એક લાખ રૂપિઆને રહેતો હતો તે તેમની બાદશાહી જાહોજલાલીને ખ્યાલ આપે છે.
પિતાના વડીલોની પેઠે હેમાભાઈ શેઠ પણ દશેરાની સવારી ભારે ધામધુમ અને ભપકા સહિત કાઢતા હતા. પ્રથમ સુવર્ણ જડિત પાલખીમાં એઓ બિરાજતા હતા. તેમની પાછળ એમની ૫૦ -ઘેડાગાડીઓ ચાલતી હતી. ઢોલ વાજાં શરણાઈઓ વાગતાં. સવારી
- નગરશેઠની બાદશાહી હવેલીની વિશાળતાને ખ્યાલ એટલા ઉપરથી આવી શકશે કે વિ. સંવત ૧૯૩૧ ના અરસામાં કમનસીબે શેઠની હવેલીમાં આગ લાગી હતી ત્યારે તે આગને કાબુમાં લેતાં બે દિવસ થયા હતા.
જ્યારે તેમાંથી સામાન-કાટવળે ફેરવતાં ધુંધવાએલ અગ્નિની જ્વાળાઓ બુઝાવવા માટે બંબાઓને તેમજ તે સ્થળના રક્ષણ–ચેકી માટે પોલિસપાટી અને ડેસ્વારની ટુકડીને લગભગ એક મહિના સુધી દિવસરાત ખડે પગે રેકાવું પડયું હતું, એટલું જ નહિ પણ તે મકાનમાંથી સરસામાન-કાટવળ ફેરવી લેવા પછી ત્યાં પડી રહેલ રાખના જ લગભગ બે લાખ રૂપિયા ઉપજ્યા હતા તેમ કહેવાય છે. આ આંકમાં કદાચ ફેરફાર હોય છતાં એટલું તે સ્પષ્ટ થાય છે કે આ આંકડો શેઠ કુટુંબ સેકનું શ્રીમંત ઝવેરીનું ઘર હાઈને તેના ખેરા-ઝેરામાં બળીજળી ગયેલ જરઝવેરાત તેમજ ઝરીયાન-વસ્ત્રાભૂષણની રાખનું મૂલ્ય શેઠ કુટુંબની શ્રીમંતાઈને આબેહૂબ ખ્યાલ આપે છે.
