________________
રાજરત્ન
------
-
-
મોટાં આંગણુઓ એક પછી એક આવતાં હતાં. એ આંગણામાં સંગેમરમરની લાદીઓ જડેલી હતી. તેની ચારે તરફ અનેક ગેલેરીઓ આવેલી હતી. અને પોતાના બુટ કાઢવા સિવાય અંદર જવાની રજા નહતી. ભીંતે અને છત ઉપર જાતજાતના ખંભાતના અકીકના પથ્થરોના ટુકડા બેસાડી રમ્યતા વધારી હતી.”
“ચિંતામણુ પ્રશસ્તિ” નામે સંસ્કૃત ગ્રંથમાં આ દેરાસરનું વર્ણન કરવામાં આવ્યું છે કે
સંવત ૧૬૭૮ (સને ૧૯૨૧માં વર્તમાન અને શાંતિદાસ અતિ વિપુલ લક્ષ્મીના સ્વામિત્વને પામ્યા. એમના કુટુંબનાં મનુષ્યો સાથે તેઓ અતિ ચારિત્રવાન જીવન ગાળતા હતા. એમણે મંદિર બાંધવાથી ભાગ્યને વિકાસ થાય છે એવા મંતયથી મહાન સુંદર મંદિર બાંધ્યું હતું. બીબીપુરમાં આ મંદિર બાંધવામાં આવ્યું હતું. મંદિરના દ્વાર પાસે આશીર્વાદ માટે પંચ પત્ર હતાં. ઊંચા વિશાળ પગથિયાં સ્વર્ગ તરફ લઈ જવાની સંત બતાવતાં હતાં. મંદિરમાં છ આવાસ હતા. તે મેઘનાદ, સિંહનાદ, સૂર્યનાદ, રંગમંડપ અને ગઢગોત્ર એવાં નામોથી ઓળખાતા હતા. બે મિનારા અને ૪ મંદિરો તેની આસપાસ હતાં. નીચે ભેંયરામાં મૂર્તિઓ પધરાવવામાં આવી હતી.”
સને ૧૬૨૫માં મંદિર બંધાઈને તૈયાર થયું તે પછી બે દાયકે શાંતિથી પસાર થયા. દરમિયાન પાદશાહ અકબર અને જહાંગીરને અમલ હિંદુ પ્રજાને માટે ઘણું સરળ અને સહકારનો હતા. આ બંને પાદશાહે સમદષ્ટિ અને ધમધપણુ વગર રાજ્યશાસન ચલાવતા હતા. એમના સમયમાં હિંદુ અને જૈન મંદિરોની રક્ષા થતી હતી. કોઈ પણ ધમધ કામ કરનાર મુસલમાનને સખ્ત નસીઅત મળતી હતી.
