________________
ભૂખે મરે છે. રોવડાવનાર જ જીંદગીના છેલ્લા શ્વાસ સુધી રોતો રહે છે. બીજાના હાથપગ તોડનાર તથા આંખ ફોડનાર, કાન કે ચામડી છેદનારના જ પગ કપાય છે, હાથ છેદાય છે, આંખથી કમજોર હોય છે, કાને બહેરો, પગે લંગડો અને હાથે ઠુંઠો થાય છે, છેવટે બુધ્ધિ વિનાનો મગજનો ફરેલો થાય છે. સંસારવર્તી જીવોના ઉપર પ્રમાણે- ના ફળાદેશોને પ્રત્યક્ષ જોયા પછી નિર્ણય કરવાનો રહેશે કે પ્રાણાતિપાતાદિ ધર્મ નથી સદાચાર કે શિષ્ટાચાર પણ નથી પરંતુ મહાભયંકર પાપ જ છે દુરાચાર અને ભ્રષ્ટાચાર છે.
"पापानां स्थानकमिति पापस्थानकम् पापान्येव स्थीयन्तेऽस्मिन्निति पापस्थानकम्”
એટલે કે ગમે તે કારણે જેના સેવનથી - આચરણથી પાપભાવનાનું જ પોષણ થાય તે પાપસ્થાનક છે.
આજના સંસારનો, પછી ચાહે તે સાક્ષર કે નિરક્ષર હોય, પંડિત - મહાપંડિત હોય, સાધુ કે ગૃહસ્થ હોય, નાનો કે મ્હોટો હોય, સ્ત્રી કે પુરુષ હોય તે બધા વારે કે તહેવારે ચારિત્રાચાર, સદાચાર, પવિત્રાચાર આદિ શબ્દોનું ઉચ્ચારણ રુર કરે છે પરંતુ તેમનું મૌલિક રહસ્ય જ્યાં સુદી જાણવામાં ન આવે અને જાણેલા અર્થો જીવનનાં અણુ અણુમાં આચરિત ન થાય ત્યાં સુધી માંસ ભોજન, શરાબપાન જીવહત્યા, પરસ્ત્રી કે વેશ્યાગમન, જુગાર, શિકાર કે અભક્ષ્ય ભક્ષણ, અફિણ, ભાંગ, ચરસ આદિ જીવનધનને બરબાદ કરીને માનવને દાનવ બનાવનારા દુર્ગુણોની ક્યારેય સમાપ્તિ થાય તેમ નથી. કેમકે હૃદય મંદિર માં કાં તો શિષ્ટાચાર (અહિંસાચાર) રહેશે અન્યથા ભ્રષ્ટાચાર (માંસભોજનાદિ) રહેશે. તેમા ચારિત્રાચાર અહિંસક, સંયમી અને તપોભાવનું લક્ષણ છે. જ્યારે માંસભોજનાદિ હિંસક ભાવનું લક્ષણ છે જંકશન જેવા દેવદુર્લભ માનવાવતારમાં જ આનો નિર્ણય કરવાનો રહેશે કે મારે અહિંસક બનવું છે કે હિંસક? યદિ અહિંસક બનવાનો ભાવ હોય તો પ્રાણાતિપાતાદીને પાપસ્વરુપે જ માન્યાવિના છૂટકો નથી.
પાપસ્થાનકોના નામો -
પ્રાણાતિપાત, મૃષાવાદ, અદત્તાદાન, મૈથુન, પરિગ્રહ, ક્રોધ, માન, માર્યા, લોભ, રાગ, દ્વેષ, કલહ, અભ્યાખ્યાન, વૈશુન્ય, રતિ અરતિ, પરપરિવાદ, માયામૃષાવાદ અને મિથ્યાત્વ આદિ ૧૮ પાપસ્થાનકોમાં સંસારભરનાં બધાય પાપો સમાઈ જાય
૨૧
