________________
મોઘમ રાખ્યા વિના સ્પષ્ટ કર્યા છે. તેથી આગમકારો અને ટીકાકારોના માર્ગે જ મારે ચાલવું એ ઉચિત જ છે. ઘણા પ્રસંગોમાં આગમીય વચનોનો પણ ઉપયોગ કર્યો છે અને તેના પર વિવેચન પણ ટીકાકારોના આશયને લગતું જ કર્યું છે. બેશક! શબ્દો મારા છે, ભાવ મારો છે અને વિષયની સ્પષ્ટતા પણ મારી છે, મારી એટલે ટીકાકારોને અનુકુલ બનીને જ વિવેચના કરાઇ છે.
લખવા માટે પાપસ્થાનકોનો વિષય પસન્દ કરવાનો આશય એટલો છે કે, આગમશાસ્રોનો કિંચિત્ પ્રકાશ પ્રાપ્ત કર્યા પછી મારા હ્રદય મંદિરમાં એક વાત સ્પષ્ટરૂપે ઠસી ગઇ છે કે- જૈનશાસન અને તેની આરાધના પુણ્યના ભંડારો ભરવા માટે નથી. પણ “સવ્વપાવપ્પણાસણો” એટલે કે - અનાદિકાળના સેવેલા પાપોનો નાશ કરવા માટે જ જૈનશાસન છે, કેમકે સરવાળે જોવા જઇએ તો, પાપ-કર્મો જાણ્યા, તેના દ્વાર બંધ કર્યા અને જૂના પાપોનો ક્ષય કર્યો એટલે પુણ્યકર્મોનો ઉદદયકાળ જ શેષ રહેવાનો છે, જ્યારે આનાથી વિપરીત જોવા મળશે કે, પુણ્ય કર્મોને કમાવવા માટે પૂજા-પાઠ, તપ-જપ આદિ કાર્યો કરવા છતાં પણ તે ભાગ્યશાળીઓ, પોતાના વ્યાપારમાં, વ્યવહારમાં, હીસાબ ખીતાબ કરવામાં, વ્યાજવટાના સરવૈયા કાઢવામાં અને છેલ્લે અઢળક દ્રવ્યોપાર્જનની લાલસામાં, ગમે તેવા અને ગમે તેટલા આરંભ સમારંભો કરતાં જ હોય છે, ફળસ્વરુપે પાપકર્મોનો ભારો વધી જશે, અને પુણ્યકર્મો દબાઇ જશે અને પરિણામે આવા જીવોને સંસારચક્રમાંથી મુકત થવા માટે હજી ઘણાઘણા કાલચક્રો પૂરા કરવા પડશે. જ્યારે પાપોના દ્વારોને બંધ કરનારાને બધા વાતે સરસાઇનો અનુભવ કરવાનો રહેશે.
ઉપરના મારા વિચારોમાં કદાચ હું ભૂલતો પણ હોઇ શકું છું. ગમે તે હોય, અંતે તો એક વાત સાચી જ રહેશે કે, જ્યારે આ જીવાત્માની ભવિતવ્યતાનો પરિપાક થશે, તથા કેવળજ્ઞાનને મેળવવાની દિશામાં આગળને આગળ વધશે ત્યારે પાપોના નાશનો
જ નકશો સામે દેખાશે, તો પછી સમણ કેળવીને, પુરુષાર્થનો સથવારો મેળવીને, મકકમતાપૂર્વક સર્વપ્રથમ પાપોને ઓળખીએ, તેના દ્વારોને બંધ કરીએ તો ખોટું શું છે? આચારાંગ સૂત્રમાં ભગવાન મહાવીરસ્વામીએ કહયું કે - સાધક! તારે જો મોક્ષ તરફ (પ્રતિ) પ્રસ્થાન કરવું જ હોય તો, સૌથી પ્રથમ પાપોને ઓળખી લેવાનો પ્રયત્ન કરજે અને જ્યારે પાપસેવનનો પ્રસંગ આવે ત્યારે, જીવનમાં પાપનો પ્રવેશ થવા દઇશ નહી.
