________________
પાપોને ઓળખવા ધાર્યા પ્રમાણે સરળ નથી જ, અથવા પોપટની જેમ, તેમને પાપોને બોલવા માત્રથી, પાપોની મુકિત થઈ જશે, તેમ માનવામાં પણ, મતિજ્ઞાનની અલ્પતા સમજવી જોઈએ. મતલબકે પ્રતિસમયે પાપાશ્રવના દ્વાર ઉઘાડા જ છે. હાથ-પગ ઇન્દ્રિયો અને શરીરને મૌન આપવા માત્રથી આશ્રવમાર્ગ બંધ થઈ શકતો નથી. માટે જ કહેવાયું છે કે - પુણ્યમાર્ગોની ઓળખાણ અને આરાધના સરળમાં સરળ છે પરંતુ પાપમાર્ગોની ઓળખાણ અને વર્જન (ત્યાગ) સાધનાપંથથી ચૂત કરી અધ:પતન કરાવવામાં સવિશેષ ભાગ ભજ્વ છે. ચારેગતિમાં ભ્રમણ કરવા જીવમાત્રના અસંખ્ય પ્રદેશો પર અનેકાનેક ભવોમાં, કુત, કારિત અને અનુમોદિત પાપક્રિયા દ્વારા ઉપાજિત કાર્મણવર્ગણાના સ્કન્ધો કર્મપરમાણુઓના જથ્થા) તેવી રીતે ચોંટેલા છે. જેના પરિણામે, સમજદાર અને મુનિઓના ચરણોમાં રહીને જ્ઞાનમાત્રા પ્રાપ્ત કરેલા સાધકો પણ સામાયિકના ૪૮, મિનિટ દરમ્યાન પણ ઈન્દ્રિયો અને મનને વશમાં રાખી શકતા નથી. તો પછી તે પાપોને છોડવા માટે સફળતા શી રીતે પ્રાપ્ત કરી શકવાના હતાં?
આ બધા વિચારોના કારણે જ, તથા ભવભવાન્તરમાં, મારા આત્મા પર પડેલા પાપ સંસ્કારો સર્વથા નાબૂદ થાય (પાપ સંસ્કારોનો સર્વાશે - સંપૂર્ણ રુપે ક્ષય થાય) અને વર્તમાન ભાવમાં તેવા પ્રકારના પાપબંધનથી પાપસંસ્કારથી) વિરમી) પાપસંસ્કારથી સર્વથા વિરામ પામી મારા આત્માને કેવલ કંટારૂપે રાખવાનો પ્રયાસ કરવાની ટ્રેનિંગ મને પ્રાપ્ત થાય, તેવા આશયથી, આ પાપસ્થાનકોને, મેં મારા સ્વશ્રેયાર્થે જ સ્વિકલ્યાણ માટે છે જાણીબુઝીને વિસ્તારથી લખ્યા છે, સંભવ છે કે, મારા મતિજ્ઞાનાવરણીય કર્મના કારણે ક્ષતિ રહી ગઈ હોય તો તે અંગે હું ક્ષત્તવ્ય છું.
નોંધ - “પુણ્યકર્મોનો વધારો કરવા માટે જૈનશાસનનો ઉપયોગ ન કરવો” આ કથનનો આશય એટલો જ છે કે, પૂર્વભવની આરાધનાના તારતમ્યને લઈ, કેટલાક ભાગ્યશાળીઓ, એક ઝાટકે જ ગુરુકુળવાસમાં રહીને પાપોના દ્વાર બંધ કરી લે છે, તે સમયે તેમની દષ્ટિ કર્મોની નિર્જરા પર હોય છે. કેમકે - પૂણ્ય અને પાપકર્મોનો સમૂળ ક્ષય કર્યા વિનાનો કોઈ પણ સાધક ચાહે મહાવિદેહ ક્ષેત્રમાં જન્મ્યો હોય તો પણ મોક્ષ મેળવવા માટે લાયક બની શકતો નથી. માટે તેમની તપશ્ચર્યા, બ્રહ્મચર્યની કડક આરાધના આદિનું લક્ષ્ય જ મુકિત પ્રતિ હોય છે. તેનાથી ઉતરતી કક્ષાના ભાગ્યશાળિઓ, પુણ્ય અને પાપકર્મોને તથા તેના ફલાદેશોને
