________________
ભાગ્યશાળીયો પર પરમાત્માનો પાર ઊતરતાં વાર લાગતી નથી. સત્યસ્ક્રય ભકતોની ચારે તરફ ભગવંત હમેશા ચકકર મારતા જ હોય છે. કૌરવો તેવા ન હતા માટે પરમાત્માની કૃપાદષ્ટિ ક્યારે પણ મેળવી શક્યા નથી. પરિણામે વિના મીતે માર્યા ગયા છે. (મહાભારત રાપાળાચાર્યના શાબ્દિક ફેરફાર સાથે).
રાગ અને દ્વેષ મીઠું અને કડવું ઝેર (વિષ) હોવાથી અનન્તભાવોના ઉપાજિત રાગનો ઉદય, ઉદીર્ણ, અથવા તેનો અતિરેક ક્યારે થાય છે ત્યારે ઇક્તિ અને મને ગમ્ય પદાર્થોના સંયોગ પ્રાપ્ત કરી, શરીર તંત્ર અને ઇન્દ્રિય તંત્ર દ્વારા મોજ માણતાં અને હર્ષવિભોર બની આત્મા સમયને પસાર કરે છે. અને દ્વેષનો ઉદય, ઉદીર્ણો અને તેને જ્યારે અતિરેક થઈ જાય છે ત્યારે માનવના સ્વભાવમાં કૂરતા, કૃષ્ણ, નીલ અને કાપોત લેશ્યા વધી જતાં આંખમાં લાલાશ, જીભમાં કડવાશ, હોઠોમાં ધ્રુજારી (આંખમાં રકતતા, જીભમાં કર્તા, ઓછીમાં કંપન) આવે છે, વધે છે અને વારવાર મુઠ્ઠીઓને વાળી સામેવાળા પ્રતિસ્પર્ધાને મારવા સુધીની ધમકી આપે છે. હાથમાં ડંડો, તલવાર કે હોય તો મારી પણ નાખે છે. કાન તેની નિંદા સાંભળવામાં, આંખો તેના છિદ્ર ગોતવામાં અને જીભે બરાડા ઉપર બરાડા પાડીને ગમે તેવી ભાષાનો ઉપયોગ કરવામાં લાગી જાય છે. ઇત્યાદિ કારણોને લઈ જિનેશ્વર દેવોએ રાગ અને વૈષને આત્માના હાડવૈરી કહયાં છે.
મોહકર્મનો ઉપશમ જિનેશ્વરદેવોએ માન્ય રાખ્યો છે તે પd જ્ઞાનસ્થ પન્ન વિરતિ” આ સિધ્ધાન્તને માન્ય રાખીને થોડે પુરુષાર્થ કેળવીએ, આત્માનું પળ વધારીએ તો મોહકર્મને દખાવી શકીએ છીએ, અર્થાત્ ઉદયમાં આવતાં મોહકર્મને દબાવી દેવું, તેનું નામ જ સમ્યફ ચારિત્ર છે.
પાપના કહુફળ ૧. સંસાર મહાસાગરની યાત્રા કરનારા ચક્રવર્તિઓ, વાસુદેવો, બલદેવો, નારદી, બ્રહ્મા
આદિ દેવો, દેવેન્દ્ર ઉપરાન્ત નરક કે તિર્યંચગતિમાં રહેલા જીવો અમર નથી, પરન્તુ પોત પોતાના આયુષ્ય કર્મની બેડી તૂટતા જ વર્તમાન ભવયાત્રા પૂર્ણ કરી
બીજા ત્રીજા આદિ અવતારો ગ્રહણ કરે છે ૨. કોઇપણ જીવને અમરપટ્ટો દેનાર કોઈ નથી અથવા તેને આપનાર પોતે જ અમર
રહયો નથી. માટે જ સંસારનું સંચાલન કર્મરાજાની સત્તા પાસે છે ૩ બુદ્ધિ ને સદ્વિવેકની પ્રાપ્તિ માનવાવતારને છે બીજે નથી. માટે લાખો કરોડે
૧૫૯
