________________
માર્ગે રહેવા પામતા નથી. લૌકિક દેવો આપણી જેમ સંસારી એટલા માટે છે કે તેમની પાસે સ્વરક્ષા માટે ધનુષ્ય બાણ, તલવાર, ગદા, ચક્ર આદિ શસ્ત્રો છે. શરીરની શુદ્ધિ માટે પાણીથી ભરેલું કમંડલુ છે. સ્વમસ્તક પર પોતાથી મોટા દેવોનીવિદ્યમાનતા હોવાથી રૂદ્રાક્ષ તુલસી આદિની માળાઓ છે. આવા કારણે જાણી શકાય છે કે લૌકિક દેવો પોતે મિથ્યાત્વી ન હોય તો પણ તેમને પરમાત્મા રૂપે માનવાવાળાઓને મિથ્યાત્વી કહી શકાય છે.
આ પ્રમાણે યજ્ઞ-યાગ કરનારા, નદી અને સરોવરોમાં શરીર શુદ્ધિ માટે સ્નાન કરનારા, મૃગચર્મ આદિને પવિત્ર માનનારા તથા ભક્ષ્યાભક્ષ્યના વિવેક વિનાના સંતો મિથ્યાત્વી હોવાથી તેમને ગુરુસ્વરૂપે માનનારાઓ પણ મિથ્યાત્વી છે.
માંસ, મંદિરાનું સેવન, જુગાર, શિકાર, દુરાચાર, અસત્ય, ચોરી આદિ પાપમાર્ગોનો ઉપદેશ કરનાર ધર્મ પણ મિથ્યાત્વી ધર્મ છે.
શલ્યનો અર્થ કંટક (કાંટો) થાય છે. શરીરના કોઇપણ ભાગમાં શલ્ય રહયું હોય ત્યારે શરીરતંત્રના પ્રત્યેક વિભાગમાં આકુળતા, વ્યાકુળતા વધા જાય છે. જેની સીધી અસર આત્માને થયા વિના રહેતી નથી પરિણામે ધર્મમાર્ગથી પતિત થતો આત્મા મિથ્યાત્વ શલ્યના કારણે આર્તધ્યાનમાં પ્રવેશ કરે છે અને ત્યાં પણ, સમ્યજ્ઞાનની જ્યોત જો બુઝાઇ ગઇ તો, રૌદ્રધ્યાનમાં પ્રવેશ થવો સુલભ બને છે. તે સમયે કૃષ્ણ, નીલ અને કાપોત લેશ્માનો માલિક બનતો આત્મા
(૧) સમ્યજ્ઞાનમાંથી મિથ્યાજ્ઞાનમાં,
(૨) સદાચારમાંથી ભ્રષ્ટાચારમાં,
(૩) સત્યવાદમાંથી પ્રપંચવાદમાં,
ન્યાયસમ્પન્ન વૈભવમાંથી અન્યાયોપાર્જિત દ્રવ્યમાં ફસાઇ જાય છે.
ઇત્યાદિ પ્રકારોમાં આત્માના પ્રદેશો પર અજ્ઞાનનું સામ્રાજ્ય વધા જતાં સંસારની સ્ટેજને, મહાજનોના વ્યવહારને તથા ધર્મ અને ન્યાયમાર્ગને પણ દુષિત કરે છે. ફળસ્વરૂપે -
પ્રદૂષણ (પર્યાવરણ) શા માટે ભયંકર છે?
એક જ વ્યકિતનું પ્રદૂષણ (પર્યાવરણ) સંસારના મોટા ભાગને પણ પ્રદૂષણના રંગમાં રંગી નાખે છે. પેટ્રોલ, ડિન્લ અને કોલસાથી ચાલનારા કે ચાલતા વાહનો,
૧૯૧
