________________
સંસારના પ્રત્યેક જીવોના કર્મો જુદા જુદા હોવાથી પુત્રપરિવારાદિ માટે ઉપાર્જિત ધન કદાચ એમના કામમાં આવે પણ ખરું ને પણ આવે છતાંય અજ્ઞાનજન્ય પાપ સંસ્કારોના વશથી માનવમાત્ર પોતાના કુસંસ્કારોનો ત્યાગ કરવા તૈયાર થતો નથી.
એક દિવસ દયાળશેઠે બ્રાહ્મણને ભિક્ષા માંગતાં જોઈને તેમને આશ્ચર્ય થયું કે મારા ઘરેથી બે જણાની ભિક્ષા લઈ જવાનો પ્રબંધ કર્યો હોવા છતાંય આ ભૂદેવ શીદને ભિક્ષા માંગે છે?
શેઠના પૂáા પર બ્રાહ્મણે જવાબ આપ્યો “શેઠ, તમે બે જણાની ભિક્ષા માટે પ્રબંધ કર્યો હતો પરંતુ મારી પત્ની અત્યારે ગર્ભવતી છે, બાળક અવતરશે માટે એના માટે પણ કાંઇક ભેગું તો કરવું જ જોઇએને? માટે ફરીથી ભિક્ષા માંગવા નીકળ્યો છું.”
બ્રાહ્મણની વાત સાંભળી શેઠ તો અવાક્ બની ગયા. વિચારવા લાગ્યા કે જે હજુ જન્મ્યો નથી, જમ્યા પછી જીવશે એની ખાત્રી નથી, ઉપરાંત એનું પણ તો શુભાશુભ કર્મ બંધાયેલ હશેના? માંય આ ભૂદેવને ફરીથી ભિક્ષા લેવા નીકળવું પડે છે તે કેટલું બધું નિંદનીય કહેવાય.
શેઠે બ્રાહ્મણને કહયું, પંડિતજી, કાલથી ત્રણ જણાની ભિક્ષા લઈ જશો પરંતુ ભીખ માંગશો નહી.
ભૂદેવ ફરીથી ખુશ થતાં થતાં ઘરે આવે છે. હવેથી રોજ એને ત્રણ જણાની ભિક્ષા મળવાથી ભૂદેવ ફરી પાછા પૂર્વવત્ ખુશખુશાલ પત્ની સાથે રહે છે.
એક દિવસ દૈનિક પત્ર વાંચતા એક સમાચાર પર એમની દષ્ટિ પડે છે એમાં લખ્યું હોય છે કે એક સ્ત્રીને બે સંતાન જન્મે છે.
બ્રાહ્મણ ફરી પાછું વિચારે ચડે છે કે કદાચ મારી પત્નીને પણ એક સાથે બે સંતાન અવતરે તો? શેઠે તો ત્રણ જણા માટે ભિક્ષા આપવાનો પ્રબંધ કર્યો છે તો ચોથા માટે, મારે શું કરવાનું ?
આમ લોભ-લાલચના સાતમા આસમાને બિરાજમાન થયેલો બ્રાહ્મણ ફરીથી ખભે ઝેળી લટકાવીને ભીખ માંગવા નીકળી પડે છે.
ફરી પાઇ શેઠની નજર આ ભિક્ષુક પર પડે છે ને બ્રાહ્મણને પૂછમાં ભૂદેવ
૧૩ર
