________________
અદત્તાદાન નો કટુફળો
પોતાની પૌલિકી અને આધ્યાત્મિકી સંપદાઓથી, દેવોની અમરાવતી નગરી ને ઝાંખી કરનાર મગધદેશની રાજધાની રાગૃહી નગરીમાં શ્રેણિક નામનો રાજા હતો. તેમને ચાર બુદ્ધિનો ધારક, નીતિ-ન્યાય તથા પ્રામાણિકતાનો સ્થાપક અને પાંચસો મંત્રિઓનો અગ્રેસર મંત્રી અભયકુમાર નામનો પુત્ર હતો. દેવાધિદેવ ભગવાન મહાવીર સ્વામીના ૧૪ ચાતુર્માસો આ નગરીમાં થયેલા હોવાથી. પવિત્રતમ બનેલી આ નગરી માં, કેવળ જ્ઞાનીઓ, ગણધરો, ચતુર્દશ પૂર્વધારીઓ, તથા અનેક લબ્ધિસંપન્ન મુનિરાજો શીયળધર્મની સાક્ષાત્ મૂર્તિ સદશ સાધ્વીજી મહારાજોના ચરણ કમળોથી આ નગરીની આન્તરિક અને આધ્યાત્મિક શોભામાં ચાર ચાંદ લાગી ચૂકયા હતાં. આ કારણે જ પૂરા બ્રહ્માંડમાં રાગૃહી નગરી સૌની જીભ પર પોતાનો વાસ જમાવીને બેઠી હતી. તીર્થંકર પરમાત્માઓની હાજરી જે સમયમાં હોય છે, તે સત્યુગ કહેવાય છે. તથાપિ સંસારની ગતિ ચિત્રવિચિત્ર હોવાથી પુણ્ય પાપ, ધર્મ-અધર્મ, સુખ-દુઃખ, સંપત્તિ-વિપત્તિ આદિના દ્વન્દ્વો પણ સદાકાળને માટે સંસારમાં કોઇની રોકટોક વિના પણ વિદ્યમાન જ હોય છે. સૂર્ય-ચન્દ્ર નક્ષત્ર, તારા વિનાનો સંસાર ક્યારેચ હતો નથી અને ભવિષ્ય માં પણ હશે નહી તેવી રીતે - હિંસા અહિંસા, સત્ય-અસત્ય, સ્નેય-અસ્તેય, મૈથુન-બ્રહ્મ, પરિગ્રહ અને સંતોષ આદિના
દ્દો પણ ચારે તીર્થંકરોની સત્તા હોય અથવા ચક્રવર્તિઓ ના, કે વાસુદેવોના હાથની આંગળી પર ચક્ર ફરતો હોય તો પણ વિદ્યમાન જ હોય છે. આ ન્યાયે રાગૃહી નગરીની પાસે આવેલ વૈભારગિરિ પર્વતની ગુફામાં રૌદ્ર રસની મૂર્તિ સમો, લોહખુર નામનો ચોર પણ રહેતો હતો. જેના શરીરની ચેષ્ટા, બોલવાની ભાષા અને આંખોના લાલ ખુણા જ સૌને સાક્ષી આપતા હતાં કે, જન્મજન્મના ચૌર્યકર્મના પાપ સંસ્કારો લઇને જ આ ચોર જન્મેલો હતો. જીવતા જાગતા પિશાચ ની જેમ શ્રીમંતોના ઘરે થતાં ઉત્સવાદિ પ્રસંગોમાં ગુપ્ત વેધમાં હાજર રહીને પોતાની ચોરદષ્ટિથી, તે શ્રીમંતોના દ્રિોને જોતો રહેતો હતો અને પ્રસંગ આવ્યે તેમના ઘરોને ભિન્ન ભિન્ન પ્રકારે ઉપદ્રવે પણ કરતો રહેતો હતો. આ પ્રમાણે પારકાની સંપત્તિ, માલ મિલ્કત અને તેમની યિોને લૂંટી લેવામાં જ પોતાની ખાનદાનીનો ધર્મ સમજતો હતો. રાક્ષસો કાચા માંસને છેડીને ભીજા ગમે તેવા ખાદ્ય પદાર્થોનો સ્પર્શ પણ કરતા નથી. તેમ લોહખુર ચોર ગામને, શ્રીમંતોને લુટવામાં જ તેમન તેમની પુત્રિઓ ને ઉપાડી જ્વા
૫૬
