________________
अनन्तानुबंधनः कषायाः”
અનન્ત ભવોમાં રખડપટ્ટી કરાવે તે અનન્તાનુબંધી ક્રોધ, માન, માયા અને લોભ છે. કરેલા, કરાવેલા અને અનુમોદેલા કષાયોનું મિચ્છમિ દુકકરું દેવું જેટલું ધાર્યું હોય તેટલું સરળ નથી જ, એક શ્રાવક ને મિચ્છામિ દુકક ગૌતમસ્વામી જ આપી શકયા છે. આપણે ગૌતમસ્વામી નથી જ. આવા પ્રકારના જીવનમાં માયા ડાકણ ના તાંડવ નૃત્ય સિવાય તમને બીજુ કંઇ દેખાયછે?
માયા પાપના કટુફળો
નીતિન્યાય પૂર્વકનું જીવન ધાર્મિકતાનું ફળ છે, પરન્તુ માયાવી કપટી અને વક્ર માનવને કોઇપણ પ્રકારની ન્યાયની સાથે સ્નાનસૂતક હોતું નથી, કેમકે, તે માયાવી છે અને જે માયાન્ધ છે તે પૂર્ણરૂપે સ્વાર્થાન્ધ હોય છે. અને જે સ્વાર્થાન્ધ છે તે દ્રવ્યથી અથવા ભાવથી, અથવા બંને પ્રકારે હિંસક છે. આ કારણે જ આવા પ્રકારના જનોની ભાષા, વેષ, હાથ આંખના ઈશારા, અને બોલવાની ચાલાકી આદિ સર્વથા અકલ્પનીય હોય છે, જેમકે -
(૧) ધારાસભા, વિધાનસભા તથા મ્યુનિસિપાલિટીની સભામાં અગડું બગડં રાજનીતિના ભાષણો કરનારાઓ ભૂત, ભવિષ્ય અને વર્તમાનના ઇતિહાસને નજર સામે ન રાખી શકકતા હોય તો માનવાનું રહયું કે, તેઓ રાજનીતિની બારાખડી પણ જાણતા નથી.
(૨) અપ-ટુ-ડેટ વોમાં શોભતો વ્યાપારી, ઓફીસ, દુકાન કે પેઢીમાં જતી વખતે તેના હૈયામાં પરમાત્માનો વાસ હશે? કે પરિગ્રહની માયાનો?
(૩) પંચોની કે સંઘોની જાજમ પર બેઠા પછી પોતાના સગાઓ અને દીન દુ:ખી અનાથ ભાઇ, બેનો પ્રત્યે દૃષ્ટિકોણ બદલાઇ જતો હોય તો હૈયાના મંદિરમાં સાત ક્ષેત્રોની સેવા કરતાં પણ, સગાઓની માયા વધારે છે.
આત્મકલ્યાણને માટે મંદિર, દેરાસર, ઉપાશ્રય કે સ્થાનકના ટ્રસ્ટી બન્યા પી પણ રાગ-દ્વેષના અખાડા રમાતા હોય, અને એકબીજાને એકબીજા સાથે લડાવીને પોતાની ખુરશી પર દીર્ઘકાલપર્યંત સ્થિર થવાનું હોય તો તેમાં માયા નાગણના ફૂંફાડાનો ચમત્કાર પ્રત્યક્ષ જોઇ શકાય છે.
૧૨૩
