________________
(૨) ક્રોધનો જવાબ કોધથી ન દઈએ તો સંસારમાં બાયલાની માફક જીવવાનો અર્થ
શો? (૩) સર્પ પણ ફણા ન ચડાવે તો તેને મારી નાખનારા ઘણા છે. તેમ મારે પણ થોડે
ફૂફાડો તો રાખવો જોઈએ. (૪) અને ધણા ખરા સંસારના કાર્યો ક્રોધથી જ સમેટાય છે.
ઈત્યાદિ ભાષા જ કહી આપે છે કે તેવા સાધકોને ભાવસાધુતા પ્રાપ્ત કરવામાં હજીવાર છે. ઘણી વાર છે.
પ્રસ્તુત કથાના મુનિ પણ તપસ્વી, ત્યાગી અને સારામાં સારા ક્રિયાકાંડી હોવા છતાં બાહયનિમિત્તે મળતાજ વારે તહેવારે ક્રોધાન્ય થઈ જતાં હતાં. સાધકના કર્મો ભારી હોય હજી ભવાન્તર કરવાના હોય તો મોક્ષરૂપી મહેલ તેમને માટે દૂરનો દૂર જ રહે છે. ક્ષાયોપથમિક જ્ઞાન અને ચારિત્ર બાહય દૃષ્ટિએ ગમે તેટલા સારા હોય તો પણ ઇષ્ટ સિદ્ધિને માટે તો ક્ષાયિક જ્ઞાન અને ચારિત્ર જ કામે આવે છે. જેની પ્રાપ્તિ બારમે, તેરમે ગુણસ્થાનકે હોય છે. એટલા કે ચોથા ગુણસ્થાનથી આગળ વધવાને માટે હજી. ૮- ૮ પગથિયા પસાર કરવાના હોય છે. જે અનન્તાનુબંધી, અપ્રત્યાખ્યાની, પ્રત્યાખ્યાની અને સંજ્વલન ક્રોધ, માન, માયા અને લોભના સમૂળ નાશને આભારી છે.
એક દિવસે પોતાના શિષ્ય સાથે ગોચરી જતાં પગનીચે દેડકીચગદાઈ ગઈ, જે માનસિક જીવનમાં રહેલા ક્રોધનું ફળ છે. કેમકે - કલુષિત થયેલું માનસિક જીવન ક્યારેય, શરીર, ઈન્દ્રિયો, મન અને આત્માને પણ અપ્રમાદી બનાવી શકે તેમ નથી. તથા અપ્રમાદી અવસ્થાને આંશિકરૂપે પણ પ્રાપ્ત કરેલા સાધકને સાતમું ગુણસ્થાનક પ્રાપ્ત થવાની શકયતા છે. સાયંકાલના પ્રતિક્રમણ માં અતિચારની આઠ ગાથાઓના કયોત્સર્ગ સમયે શિષ્ય ગુરુજીને મરી ગયેલી દેડકીની યાદ દેવડાવી. પરન્તુ, પ્રાયશ્ચિત કરવાના બદલે ગુરૂજીને ક્રોધ આવ્યો અને ડંડાસનથી શિષ્યને મારવાનો વિચાર ઉદ્ભવતા જ ઉભા થયા. જુવાન શિષ્ય ભાગી ગયો અને ક્રોધાન્ય ગુરૂજીનું મસ્તિષ્ક થાંભલા સાથે ભટકાઈ ગયું અને દ્રવ્ય, ક્ષેત્ર, કાલ અને ભાવથી કોધમાં આગળ આગળ વધતાં, ગુરૂજી નો દેહોત્સર્ગ થયો. ત્રીજા અવતારે કુલપતિ રૂપે અવતર્યા, પૂર્વભવથી આરાધિત અને વધત ક્રોધનો ત્યાગ મુશ્કેલ બન્યો, બગીચામાંથી ફળાદિને તોડવા ગામના એકરાઓ આવે અને કુલપતિ તેઓને ભગાડી મારે છે. પરન્તુ એકદા
૧૦૬
