________________
જીવો મારનારને શાપ દીધા વિના મરતા નથી અને તે શાપ કોઈક ભવમાં ગમે તે રીતે પણ માર્યા વિના રહેતો નથી. પછે ચાહે તે એક જ ઝટકે મારે, ભૂખે મારે, ઇજ્જત આબરૂ વિનાનો કરે, કે ગાળો ભાંડીભાંડીને રોવડાવે. સારાંશ કે જેને તમે મારશો તેના શાપ માથાપર આવ્યા વિના રહેતા નથી. ભગવાન મહાવીર સ્વામીએ પણ કહયું કે જે રીતે જે આશયે જે સાધનોથી હસતાં હસતાં કે તાલીઓ પાડતાં પાડતાં જીવોને મારશો રોવડાવશો, ભૂખે મારશો, રીબાવશો, હાડકા ભંગાવશો કે શ્વાસોશ્વાસ વિનાનો કરશો તો આવનારા ભવોમાં તમારે પણ ડંડા ખાધા વિના, ગાળો ખાધા સિવાય. દયામણી અવસ્થાને ભોગવ્યા સિવાય બીજો માર્ગ તમારા ભાગ્યમાં રહેવરનો નથી. રાજસત્તાના ૧૦૮ ડિગ્રીએ પહોંચેલા મહાવીર સ્વામીના આત્માએ ૧૮ માં ભવે વાસુદેવના અવતારમાં શવ્યાપાલકના કાનમાં ગરમ સીસું રેડવ્યું હતું. અને પરિણામે તીર્થંકરના અવતારમાં છપાસ્થિક જીવનના અન્તિમ સમદ્ભાં પણ પૂર્વ ભવના વૈરી બનેલા શવ્યાપાલકે અને આ ભવમાં ગોવાલિયાના અવતારે અવતરિત થયેલા શત્રુએ કાનમાં ખીલા ઠક્યાં ત્યારે કર્મમુકત થયેલા પરમાત્માએ કેવળજ્ઞાન મેળવ્યું છે. આ કારણે જ ધર્મના નામે, દેવીદેવતાઓના નામે માતાપિતાના શ્રાદ્ધના નિમિત્તે કે પુત્રપરિવારની પ્રાપ્તિના નામે પણ આચરેલી હિંસા ધર્મ નથી જ પણ પાપ છે, મહાપાપ છે. બન્મા અને અમર આત્માને હિંસા શા માટે લાગે?
કોઈને પણ શંકા કરવાનું મન થઇ શકે છે કે જૈનશાસનમાં આત્માને અજન્મા અજર અને અમર માનવામાં આવ્યો હોવાથી. આત્મા જ્યારે જન્મતો નથી, મરતો નથી અને વૃદ્ધત્વને પણ પ્રાપ્ત થતો નથી તો પછે હત્યા કોની ? હત્યારો કોણ? જવાબ માં જાણવાનું કે, જૈનશાસને આત્માને - “જ્ઞાતિવાડ તૂટવૉજીયે એટલે કે, અજર, અમર, નિરંજન, નિરાકાર, શર્વશકિત સમ્પન્ન આદિ આત્માના વિશેષણો અત્યારે કેવળ સત્તામાં જ પડેલા હોવાથી, અનન્ત ભવોમાં કરેલા, કરાવેલા અને અનુમોદેલા કર્મોના આવરણોમાં ઢંકાઈ ગયેલો આત્મા છપસ્થિક અર્થાત્ – જ્ઞાનાવરણીયાદિ કર્મો ના અનન્ત અનન્ત પરમાણુઓથી તથા સ્કન્ધોથી આવૃત હોવાના કારણે, આત્માને પણ અમુક અપેક્ષાએ પૌદ્ગલિક માનવામાં આવ્યો હોવાથી. “vi કર્તા ભોજa” આ સૂત્રથી કર્મોને કર્તા અને ભોકતા પણ માનવામાં શાસ્ત્રબાધ નથી જ. સળેખમની પીડા નાકને થતી નથી પણ આત્માને થાય છે માથું દુખવાની પીડા પણ મસ્તિષકને નહીં પણ આત્માને થાય છે. ધૃતરાષ્ટ્રના અધત્વની અને સો પુત્રના મરણની ભયંકર પીડા અને રો બામણ ધૃતરાષ્ટ્રના
૨૬
