________________
ભૌતિકદ્રષ્ટિ અને આધ્યાત્મિકદ્રષ્ટિ
એક સ્થાનના ( એક જીંદગીનાં) આવા માહ્ય સંચાગોની ચિંતાપૂર્વક જ્યારે તે ભવ પૂરો થાય છે, ત્યારે જેના અંગે ચિંતા રહેતી હતી તે બધુ... છેડીને જીવને ચાલ્યા જવુ પડે છે. વળી પુનઃ તેવા નવા સમેગા ઉપલબ્ધ થાય છે અને પાછી એની એ જ ભાંજગડ ચાલુ હે છે.
૧૪૯
-
આ રીતે જગતમાત્રની ત્રણે કાળની વિચારણા તે આ જીંદગી પૂરતી જ છે. લૌકિક વ્યવહારમાં દુનિયાએ આ જીંદગી પૂરતા જ વ્યવહાર માની લીધા છે. અને તેથી શરીર આદિ બાહ્ય સચોગાના જ લક્ષવાળા – ઉપયાગવાળા આત્મા, આ જી ંદગી પૂરતા જ વિચાર કરે છે. જગતની વિચારમર્યાદા જ ટુંકી છે. ટુકી એટલે આ જીંદગી પૂરતી જ છે. કેઈ જીવ, સારા એટલે ધનવાન – આખાન – ઇન્દ્રિયાના વિષયેાની અનુકુળતાવાન કુટુ'ખમાં જનમ્યા એટલે દુનિયા તે આત્માને ભાગ્યશાળી કહી દે છે. માણસ પૈસેટકે ભરપૂર હોય, પુત્રાદિના વિશાળ પરિવારવાળા હાય, ઘેાડાગાડી-મોટર-સ્કુટર-રેડીયા વગેરે માજશેાખનાં સાધનાથી યુક્ત હાય, રાજ્યસભામાં જે સત્તાધારી હોય, તેને દુનિયા ભાગ્યશાળી કહી દે છે. જગત તે। આ રીતે જ ભાગ્યશાળીપણાની મર્યાદા આ એક જ જન્મ અને તે પણ શારીરિક આદિ ભૌતિક સામગ્રી અંગે અનુકુળતાની બહુલતા પૂરતી જ આંધે છે. કારણ કે તેઓ માત્ર ભૌતિક સચાગાની પ્રાપ્તિના જ અને અનુકુળતાના આકાંક્ષી હાય છે.
