________________
ગાઢ મિથ્યાત્વના કારણે અચરમાવત જીવોમાં ભાવશુદ્ધિને અભાવ ૨૪૧
પણ ચારિત્રના પરિણામ વિનાના અને શરીરાદિની અનુકૂળતા પૂર્વકની અપેક્ષાવાળા જ હોય છે. કારણ કે આ કાળમાં ધર્મને જાણવાવાળા જીને પણ તેના મિથ્યાત્વ કર્મને ગાઢ વિપાક, સંસાર પ્રત્યે વિરાગ અને મોક્ષ પ્રત્યે રાગના પરિણામને થવા દેતે જ નથી.
આત્માને તાવિક ધર્મની પ્રાપ્તિ ન થવા દેનાર, અને સદગતિમાંથી છેક નિગદમાં લઈ જનાર કેઈ હોય, તે એ, સાંસારિક સુખે રાગ, અને આ રાગને સાથે મનાવનાર મિથ્યાત્વ નામનું મહાપાપ છે.
આ મિથ્યાત્વ નામના પાપોદયના કારણે જ અચરમા વતી જેમાં સુખની સચ્ચાઈ તે ઈન્દ્રિાના અનુભવ પૂરતી જ મર્યાદિત હોય છે. જેથી ઇન્દ્રિયોથી પર એવા આત્મિક સુખની લેશમાત્ર ઝાંખી, આવા ને થઈ શકતી જ નથી. ઈન્દ્રિ દ્વારા થતા અનુભવે, કેવળ ભૌતિક કક્ષાના હોવા છતાં, તેને તેઓ સનાતન સત્યરૂપે માની બેસે છે. પરંતુ એવી માન્યતાને અધ્યાત્મ પુરુષો તે અજ્ઞાન અર્થાત્ વિપરીત સમજણ કહે છે.
અજ્ઞાની જીવોની સર્વ પ્રવૃત્તિઓ કેવળ ભૌતિકતાના અનુભવે માટે જ થતી હોવાના કારણે અને તત્વષ્ટિને વિકાસ નહિ થયા હોવાના કારણે, તે અનુભવે તેમને સનાતન સત્ય સ્વરૂપે જોવાય છે.
વસ્તુની યથાર્થ સત્યતાને માત્ર ઈન્દ્રિયથી જ જોવી, તેને ભૌતિક દૃષ્ટિ કહેવાય છે. એવી ભૌતિક દૃષ્ટિવાળી અવજે. ૧૬
