________________ સમતાની સુવાસ જે ગીમાં જોડાયેલ બળદની આખ આડે ડાબલાઓ બાંધેલ છે . તે બળદ, બાજુ માં જ પડેલું ઘાસ જોઈ કે ખાઈ શકતો નથી, પરંતુ ડાબલાઓ ખુલી જતાં તે ઘાસ ખાઈ શકે છે, એ જ રીતે સંસારરૂપી ઘાણીમાં જોડાયેલ માનવીની અંતરબૂત આંખે મમતાનાં પડેલ છવાયેલ હોવાથી ઉપયોગ, અધ્યવસાય, લેહ્યા, અને ચિત્તની શુદ્ધિકારક સમતાને સમજી કે પામી શકતો નથી. પરંતુ સંતપુરૂષોના સમાગમ દ્વારા જ્યારે તેને મમતાની અનર્થતા સમજાય છે, ત્યારે જ મમતાનાં પડ દૂર થવાથી સમતાવત બની ઉપયાગાદિની શુદ્ધિમાં પ્રવતી શકે છે. સકલ ધમને, સકલ ધર્માનુષ્ઠાનાના, સકલ તત્ત્વજ્ઞાનને સાર એક જ છે કે, મમતાને છોડી, સમતાને પામે. જે મનુષ્ય સમ્યગ્દર્શન પ્રાપ્ત કર્યું છે, અને જ્ઞાનીઓના વચનાનુસાર જાણવાયોગ્યને જાણી લીધું છે, તેને મમતા તો પણ શકતી જ નથી. મસાલને નીચી કરો છતાંય અગ્નિશિખા તો ઉંચી જ ચડશે. એવી જ રીતે ગમે તેવી અનુકૂળ કે પ્રતિકૂળ પરિસ્થિતિમાં પણ સમતાવંત જીવોની હૃદયાત તો ઉંચી જ પ્રકાશતી રહેશે. દેહથી ભિન્ન, સ્વપર પ્રકાશક પરમ જ્યોતિ સ્વરૂપ એવા આ આત્મા, તેમાં નિમગ્ન થાઓ. હે આયજન ! અંતર્મુખ થઈ સ્થિર થઈને આમામાં જ રહો, તો અનંત અને અપાર આનંદને અનુભવશે.
