________________
૨૫ર
જૈન દર્શનમાં ઉપયોગ
કરે છે. આવી રીતે થાડા દિવસેા સુધી જ રહેનાર વિષયને ભાગવતી વખતે તેને પ્રાપ્ત કરાવી આપનાર અલપ પુણ્યને પ્રાણી ખપાવી દે છે. વાપરી નાખે છે. અને તીવ્ર પાપ– કમના ભારથી પેાતાના આત્માને ભારે કરે છે. એવી રીતે માંધેલાં પાપકમે જ્યારે ઉદયમાં આવે છે, અને તેનાં પરિણામે ભાગવવાં પડે છે, ત્યારે આ પ્રાણી અન તદુઃખથી ભરેલા સંસાર સમુદ્રમાં અનંતા કાળ ભટકયા કરે છે. તેટલા માટે જ પાપાનુ બધી પુણ્યના ઉદયથી પ્રાપ્ત થયેલા શબ્દ વિગેરે ઇંદ્રિયના ભાગા ભય'કર પરિણામવાળા હાવાથી વિવેકી પુરૂષા તેમાં મુંઝાઈ જતા નથી. કારણ કે જ્ઞાની પુરૂષા સદાય શુદ્ધ અને શુભ ઉપયેાગવંત બની રહેતા હાઈ, પુણ્યાનુ અંધી પુન્યને ઉપાજન કરી, ક્રમે કરીને મેાક્ષ ફળને પ્રાપ્ત કરી શકવાની યાગ્યતાવાળા હાય છે,
અચરમાવત્તી જીવામાં તે ચેાગ–ઉપયાગની ચતુભ ગી પૈકી (૧) યાગ અને ઉપયેગ એ બન્નેની અશુભતા અને (૨) કયારેક ચેાગની શુભતા પણ ઉપયાગની અશુભતા, એ એ ભાંગા, તથા પુન્ય–પાપની ચતુભ ́ગી પૈકી (૧) પાપાનું બંધી પાપ અને કયારેક (૨) પાપાનુબંધિ પુન્ય, એ એ ભાંગા જ હાઈ શકે છે. કારણ કે તેએમાં મુખ્યત્વે તે ઉપયાગની શુદ્ધતાના અભાવે પુન્યાનુબંધી પુન્યતા હાઈ શકે · જ નહીં. તેઓના ધર્માનુષ્ઠાના તા કેવળ સંસાર સુખની પ્રાપ્તિની ઇચ્છાવાળાં હાવાથી તે રીતે વર્ત્તતા અશુભ ઉપયેાગના કારણે તે જીવા ધર્મને પામી શકે જ નહિં, ધમ
