________________
ધમ–ખીજની પ્રાપ્તિ કરાવનાર ચરમાવત્ત–કાળ
કલેશ અને અજ્ઞાનતાની અરૂચિવાળા હેાવા છતાં, મિથ્યાત્વરૂપ બીજ તેના આત્મામાં અતિ પ્રખલપણે વિદ્યમાન હોઈ, સુખ-દુઃખની વાસ્તવિક સમજમાં વિપરીત ભાવવાળા જ હાય છે. હિતાહિતને વિવેક હાવાથી તેઓને આત્મિકદ્રષ્ટિએ અહિતકર હોય તે હિતસ્ત્રી, અને અકર હોય, તે અનથ કર ભાસે છે. માટે જ તેએના બાહ્ય અને આંત. રિક પુરૂષાર્થીના ઝુકાવ, અજ્ઞાનપણે પણ સુખનાશક કારણેા પ્રત્યે જ હેાવાથી, પરિણામે તેા તે જીવા, દુઃખ અને કલેશના દાવાનલમાં જ પારાવાર પરેશાની લેાગવતા રહે છે.
૨૩૩
આવા આત્માએમાં વત્તતા ગાઢ મિથ્યાત્વની પ્રખલતાના કારણે, તેઓને સસાર પ્રત્યે ઉદ્વિગ્નતા અને મેક્ષ રૂચિને અનુરૂપ પરિણામ તે સંભવી શકે જ નહિ. અને તેવી રૂચિ વિનાનાં ગમે તેવાં સદનુષ્ઠાના પણ, તેને વાસ્તવિક સુખની પ્રાપ્તિ રૂપ, ઈષ્ટ ફળનાં સિદ્ધિકારક મની શકતાં જ નથી.
એ સદનુષ્ઠાનેાથી પુણ્યાપાર્જન થાય, પરંતુ તેના આખરી નતીજો તે પાપમાં જ પરિણમે છે. અને વધુ દુઃખની હૈાનારત સર્જાય છે. કારણ કે ગાઢ મિથ્યાત્વ ભાવવાળી અવસ્થામાં થતાં સદ્દનુષ્ઠાના સમયે, તે જીવા હિતાહિતના ભાવવિનાના, ખૂબ જ કદાગ્રહી, રાગ—દ્વેષથી ધમધમતા પરિણામવાળા બની રહેલ હાઈ, તે સમયે સદક્રિયાથી ખંધાતા પુન્યની સાથે ઉત્કટ મિથ્યાત્વના પણ
