________________
૧૮
સ્તુતિ અને નિંદા અને મિથ્યા છે-એમ સમજજે ! ગમે તેવી સારી સુગધી વસ્તુ એટલે કેશર-કસ્તુરી, બરાશ, અત્તર, મંજન, દુધ, સાકર મેવા વિગેરે સરસ ચીજોને પણ, શરીરની સાથે સં બંધ થતા, ખરાબમાં ખરાબ, અશુચી રુપે પરિણમે છે એવું મહાદુર્ગધીથી ભરેલું તથા દેથી ભરેલું પાપરૂપ, નાશવંત, મહામલીન, માંસના ચારૂપ આ શરીરને તું કહે છે કે એ તે હું છું આ તારું કેટલું બધું અજ્ઞાન છે? તું તે આત્મા છે, સચ્ચિદાનંદ એજ તારૂં સ્વરૂપ છે. જ્ઞાનાદિ તારા અનંત ગુણ છે. તે સર્વને ભુલી જેઈ મહા દુખના સાગર રૂપ, એવા અહંભાવ અને મમત્વ ભાવને પકડી રાખી, પશુ પંખીની માફક, ત્રિદિન શા સારૂ હેરાન થાય છે? કઈ કહેશે કે શું કરીએ ભાઈ ! આમાંથી તે હવે કેવી રીતે મુક્ત થઈ શકાય ? ઉતર– --
જેમ કેઈ એક માણસ, લાકડાના થાંભલાને સજડ બાથ ભીડી બુમ પાડે કે ભાઈઓ? હું શું કરું? મને આથાંભલે છોડતે નથી– લે કે તેને દેખી શું કહેશે ? એતે મહા મૂખે છે? પિતે ચેતન થઈને જડને બાઝી રહે છે, છુટા થવાની સત્તા હેવા છતાં કેવું ઢંગી રૂદન કરે છે? તેવીજ રીતે તમે પણ આ શરીર રૂ૫ જડને બાઝી રહી, વ્યર્થ બુમ પાડે છે, કે શું કરીએ? મુકત થવાતું નથી. આતે શું તમારી બુદ્ધી છે ?
આપણી એકાદ વસ્તુ પુર્વ દિશામાં ગુમ થઈ હોય અને તેની શોધ કરવા માટે આપણે પશ્ચિમમાં ને પશ્ચીમમાં ચાલ્યા
