________________
- આચારાંગસૂત્રનાં વ્યાખ્યાનો – ૭
-
174
કામ પાર પાડે. યુવાન આદમી ભોગમાં પડે તો ત્યાં કાંઈ બાકી ન રાખે અને જો ત્યાગમાં જોડાયો તો એમાં પણ કમાલ કરી બતાવે. સાધુ શી કમાલ કરે ? જ્ઞાન, દર્શન, ચારિત્રની એવી સુંદર આરાધના કરે, જ્ઞાનધ્યાન એવું કરે કે બેડો પાર થઈ જાય. ભોગમાં પડે તે ભોગને લાયક બધું કરે - તેલ, અત્તર, ફુલેલ લગાવી બહાર નીકળે, મોટરમાં બેસે ત્યાં અભિમાન માય નહિ, આંખોનું ઠેકાણું નહિ, ડ્રાઇવરને જલદી હાંકવાનો હુકમ કરે અને રસ્તે ચાલનારાને ત્રાસ પમાડતો જાય. સામાની તકલીફનું એને ભાન ન હોય. મા અને દીકરા :
અમદાવાદના લાલભાઈ શેઠ એક વખત ગાડીમાં જતા હતા. એમના ગાડીવાને બેદરકારીથી ગાડી ચલાવતાં કોઈ રસ્તે ચાલનારને વગાડી દીધું. લાલભાઈ શેઠે પેલાની પાસે પોતાના ખર્ચે ગાડીવાન ઉપર ફરિયાદ કરાવી અને એ કોચમેનને દંડ કરાવ્યો. દંડ પોતે ભરી કોચમેનને કહ્યું કે “શેઠાણીનો નોકર થઈને ફુલાતો મા. જરા સંભાળીને ગાડી ચલાવતો જા. ફરી બચાવ નહિ કરું.” જૈન કોમના શેઠિયા આવા હતા. એકવાર તીર્થના કામ માટે સંઘના ભાઈઓ બોલાવવા આવ્યા ત્યારે કાર્યવશાત્ એમ કહ્યું કે “હમણાં ફુરસદ નથી માટે આવી નહિ શકાય.' એમનાં માતા ગંગામાને આ વાતની ખબર પડી ત્યારે બોલ્યાં કે “દીકરા ! મારા પેટે પથ્થર પાક્યો હોત તો સારું હતું. પહેલી મિલ કે પહેલું તીર્થ ?” આ સાંભળી શેઠે ક્ષમા માગી અને તીર્થના કામે ઊપડી ગયા. આવાં મા અને આવા દીકરા.” મુધાદાયી-મુધાજવી ?
એ શેઠિયાઓ પોતે ગમે તે સંયોગોમાં હોય પણ માર્ગની કદી ટીકા ન કરતા. માર્ગ સામે ચૂં કે ચાં ન કરતા. એમના ઘરમાં શેઠાઈનો તો પાર ન હતો, નોકરચાકર પુષ્કળ હતા, અને એ બધા પાછા શેઠને હાથ જોડીને ઊભા રહેતા, છતાં એ શેઠિયાઓ પોતે ગુરુ પાસે હાથ જોડી ઊભા રહેતા. જ્યારે આજના તો ઘરે ગુલામ અને અહીં શેઠ બને છે. જ્યાં શેઠાઈ જોઈએ ત્યાં નહિ અને ન જોઈએ ત્યાં શેઠાઈ બજાવે. આમાં ફેરફાર હોય તો અહીં જ બોલજો. બહાર જઈને ન કહેતા કે મહારાજે અમારા સ્વતંત્રવાદની ટીકા કરી. હું સ્વતંત્રવાદની નહિ પણ સ્વતંત્રવાદમાં રહેલ ગુલામીની ટીકા કરું છું. પૂછવું હોય તે પૂછો. પૂછવાની અહીં છૂટ છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
