________________
૧૭૨
આચારાંગસૂત્રનાં વ્યાખ્યાનો - ૭
1880
આશા આકાશ જેટલી છે અને આકાશનો તો ક્યાંય અંત નથી. આશા પૂરી કર્યા પછી વિરાગી થવાશે એવું કહેનારને માટે પૂજ્ય ઉપાધ્યાયજી મહારાજા કહે છે કે એનો પ્રયત્ન ઈંધણ નાંખી, ઘાસલેટ છાંટી ભૂંગળીથી ફૂંકી અગ્નિને બૂઝવવાની ઇચ્છા રાખનારા જેવો છે. પૂજ્ય ઉપાધ્યાય શ્રી યશોવિજયજી મહારાજા અનુભવી હતા કેમ કે એમણે આઠ વર્ષની ઉંમરે દીક્ષા લીધી હતી. શ્રી માનવિજયજી વગેરે ઉપાધ્યાયપદ વિભૂષિત મહાત્માઓ પણ લખે છે કે, હાલ પૂર્વધરો તો નથી પણ પૂર્વધર કેવા હોય તેની ઝાંખી પૂ. ઉપાધ્યાય શ્રી યશોવિજયજી મહારાજા કરાવે છે. અમે પણ એમના આલંબને જ ચાલીએ છીએ. અમારું લખેલું સાહિત્ય પણ એમની જ પ્રસાદી છે. પોતાનું લખેલું પણ પૂજ્ય ઉપાધ્યાયજી મહારાજાને બતાવ્યા વિના પોતે મંજૂર નહોતા કરતા.
વિષયોમાં ન ફસાયા તે અનુભવી :
આ મહાપુરુષોની અનુભવની વ્યાખ્યા જુદી છે. વિષયોમાં જે ન ફસાયા એ અનુભવી, આવી એમની વ્યાખ્યા હતી, જ્યારે આજનાઓ અનુભવીની વ્યાખ્યા જુદી કરે છે. ‘વધુ ખાઈ-પી, પહેરી ઓઢી, સંસારમાં બરાબર મહાલી લે તે અનુભવી’. એવી આજની વ્યાખ્યા છે. દીક્ષા માટેની કઈ વય યોગ્ય, એ એમને પૂછો તો શું કહેશે ? એ કહેશે કે બાલવય તો અજ્ઞાન વય, એ દીક્ષામાં સમજે શું ? યૌવન એ ભોગની વય છે, એ દીક્ષામાં ટકે શી રીતે ? પ્રૌઢ વયમાં તો છોકરાંના છોકરાને રમાડવાના, પાળવા પોષવાના અને મોટા કરવાના અને વૃદ્ધાવસ્થામાં મોંમાંથી લાળ પડતી હોય, અંગોપાંગ ધ્રૂજતાં હોય, એવો ત્યાં જઈને શું ઉકાળવાનો ? આ રીતે એ દીક્ષાના વિરોધીઓને ‘દીક્ષા સારી' એમ મોઢેથી કહેવું પડે, છતાં દીક્ષા એમને એકે વયમાં માન્ય નથી. દીક્ષા ક્યારે ? એવો સવાલ પૂછો તો એમની પાસેથી જવાબ જ નહિ મળે. ‘દીક્ષા અમને માન્ય છે’ એમ કહે પણ સાથે સાથે ‘લઈએ નહીં અને લેવા દઈએ નહિ’ એ વાત પણ ભેગી. પંચ એ પરમેશ્વર, પંચ માબાપ, પણ મારી ખીલી ખસે નહિ, એવી એમની વાત છે. દીક્ષાને પરમ તારક કહે ખરા, કેમ કે એવું ન કહે તો એમને કોઈ સાંભળે પણ નહિ.
પુરુષવિશ્વાસે વચનવિશ્વાસ :
દીક્ષા સારી છે, તારક છે, એવી પીઠિકા તો એમને પણ ક૨વી પડે પણ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
