________________
દેવકુમાર સચિત્ર ધામીક નવલકથા મારા પવિત્ર માતા તુલ્ય ભાભી તમે આ શું બેલ છો! શું તમારા વચન ક્ષત્રિયાણીને શરમાવે એવા નથી ! સાચી વિરાંગના તે યુદ્ધ જનારને પ્રેમપૂર્વક આશીર્વાદ અને હિંમત આપી વિદાય આપે, જ્યારે મારા ભાઈને વૈરને બદલે લેવા જવાનો નિશ્ચય કરી આવેલા આ દેવકુમારને શું તમારી નિર્માલ્યભાષામાં હતાશ બનાવી મારા ઉત્સાહને મંદ પાડે છે ? ના, ના, તેમ કદી બનનાર નથી. મેં મારા ભાઈની તપાસ માટે અને તેમના વેરનો બદલો લેવા માટે જે પ્રતિજ્ઞા લીધી છે તેને અટકાવવા કોઈની પણ તાકાત નથી. માટે મારા પવિત્ર ભાભી ! મને જવાની સત્વર રજા આપ. દેવકુમારે મક્કમતા પૂર્વક જણાવ્યું.
જ્યારે જ્યકુંવરબાએ આ વીરના વચનો સાંભળ્યા ત્યારે તેમને ક્ષત્રિયાણુને શોભે તેવી રીતે બંને રણશુરાઓને રણમાં જવાની રજા આપી અને શિખામણરૂપી કહ્યું કે:--
રણયુદ્ધના મેદાનમાં, પાછા કદિ પડશે નહિં. વડીલ બધુના પ્રાણ માટે, પ્રાણ લેવા ચૂકશો નહીં. -૧ રણયુદ્ધમાં યશ કીર્તિ લઈ, જનુની કુખ શેભાવશે, ક્ષત્રિય સાચે એ જ કે, ઈજ્જત ન ગુમાવશે. --ર
જાઓ ! મારા બાળકે જાવ ! પ્રભુ તમારી રક્ષા કરશે. રજા આપતાં ભાભીએ કહ્યું.
મોતાભાઈ, મોતાભાઈ, હું પણ તમારી સાથે આવવા તૈયાલ થઉં છું. નાનો ભાઈ કીર્તિકુમાર બોલ્યો.
ભાઈ કીર્તિ ! તારે હજુ રણયુદ્ધના ખેલ ખેલવાની બહુ વાર છે. વખત આવશે ત્યારે તું પણ તે રણમાં જઈશ અને કુળનું નામ શેભાવીશ. દેવકુમારે કહ્યું.
હવે બંને મિત્રો ભાભી, બેન તથા નાનાભાઇની રજા લઈ વિદાય થાય છે.
