________________
પ્રકરણ ૩ર મું
૨૨૫
પણ ત્યાં તે એક બાઈ ( દાસી) દેડતી દેડતી આવીને કહેવા લાગી કે –આપના વીરત્વથી મોહિત થઈને અમારા મહારાણી આપને મળવા માટે પધારે છે.
તે શા માટે મને મળવા આવે છે? શું કાંઈ કામ છે ખરું?
શું એક વીરત્વની પ્રશંસા કરનાર આપને મળવા આવે તે શંસનીય હેય! રાણી સાહેબ હમેશાં ગમગીન છતાં આજે તમને મળવા ઈચ્છા રાખે છે.
તો ભલે આવે.
શુરવીર સરદાર, આ તમારી ભગિની તમને વંદન કરે છે. મણિ બાળાએ આવતાં વંદન કર્યા.
અરે! આ કોણ? મને આ રાણીને જોઈને પશ્ચિીત હોય તે ભાસ થાય છે પણ મારી યાદશકિત મને આજે ભૂલાવે છે. બેન ! તમે કોણ છો ?
મારા પ્રાણુના બચાવનાર! તમે મને ન ઓળખી ? હું ચંપાપુરીના પ્રધાન ચંચળમતિની પુત્રી મણિબાળા છું. જેને આપે દુષ્ટાના પંઝામાંથી છોડાવી હતી તે જ.
બહેન! તમે અહીં ક્યાંથી ?
ભાઈ મારા પિતાએ આ સુવર્ણપુરના રાજા દુર્જયસિંહ સાથે મને પરણાવી છે. પણ હું મારા દુઃખની વાત શી કરે તેમના નામ તેવાજ તેમના ગુણ છે, કેટલી નિરાધાર બિચારી અબળાઓનું શિયળરત્ન હરનાર તે પાપાત્મા છે. હું પતિપરાયણ પત્ની હોવાથી મને તેમના માટે બળાપ થયા કરે છે. પણ શું કરું? ઘણી શિખામણ આપી પણ “પત્થર ઉપર પાણી.”
બહેન મુંઝાવવાનું કાંઈ જ કારણ નથી મારા બનતા પ્રયાસો કરી તમારા પતિને સુધારવા માટે કરીશ.
૧૫
