________________
પ્રકરણ ૪૫ સુ
૩૦૧
મત્સ્યેા હૈ દેવકુમાર આ નવિન વ્યક્તિને માન આપી મેલાવા. એટલામાં દેવકુમાર નવીન વ્યક્તિ તે જોઈ ખેલ્યા કે કાણુ વ્હાલી મારી હૃદયેશ્વરી દેવશેના શું તું પણ અહિજ છે. શું તને જ રંગીલપુરના નગરશેઠને બચાવનાર લાલસ જ છે. હા મારા પ્રાણેશ આજ દિવસ અને આપશ્રીનેા મેલાપના ો યેાગ થયા હાય તો તે બધા પ્રતાપ તમારા આ બહાદુર વિર મીત્ર લાલસિંહને જ છે. વ્હાલા મારી સાથે રગીલપુરના રાજકુવરી તથા મારી પ્રિય સખી પદમાવતી પણ લાલિસદ્ઘના ધર્મ પત્ની થઇ આવેલા છે શું મારા મીત્ર પરણ્યા. હા સ્વામી આપના વડીલ ભ્રાત વસંતસેનને લઇ જનાર દુષ્ટના હાથમાંથી રંગીલપુરની રાજકુવરી પદમણોને બચાવી પોતેજ પરણ્યા
અને મારી સખીને પણ વાધના મુખમાંથી બચાવો તથા તેના પીતાને ફાંસીને લાકડે જતા પણુ તે વીર પુરૂષે જ બચાવ્યા છે. ત્યાં વસતસિ ંહુ ખેચા ૩-શું રંગીલપુરની રાજકુંવરી પણ શું
અહિંયા જ છે. તે સુશીલ કુંવરી અને મારી ધર્માંની મ્હેન. લાલસિદ્ધ જેવા વીરની ધપત્ની બની તે જોઈ હું ધણેાજ ખૂશી થયા છે. વાહ પ્રભુ વાહ એટલામાં સૌભાગ્યસુ ંદરી આવી ખાલી કે ભાઈ વસંત તથા ભાઈ દેવ. આપની બહેન આપીને વંદન કરે છે અને આપશ્રીને વિજયમાળ પહેરાવવા આવો છું તે આપ ગ્રહણ કરશ ત્યાં. વર્તાસંહ ખેલ્યો કે બહેન સૈાભાગ્ય તું અ'િ કયાંથી આ વિજયમાળા તેા ભાઈ લાલિસહુને શેલે ત્યારે સાભાગ ખેલી કે ભાઈ લાલસંહનું આવાગમન સાંભળી મારા રસાલા સાથે હું મારા ભ્રાતાઆને મળવા આવી છું ને મેં તમને રંગીલપુરમાં મદદ ન કરો તેના માટે ક્ષમા માગુ છું ત્યાં દેવકુમાર ખેલ્યુ કે શું તું પણ રંગીલપુરમાં હતી. હા. ભાઈ ત્યાં પણ તમને મદદ કરનાર પણ લાલસહજ છે.
વાહ વિધાતા વાહ તારી પણ અજબ કૃતિ છે. ઘડીકમાં રાયને રક અને રંકને રાય. ત્યાં તા દેવકુમાર બોલ્યો. એ મારા મિત્ર લાલસિહ તારા તે કેટલા ઉપકાર માનું છું આ તારી કરેલી નિસ્વાર્થ સેવાને બદલેા કયારે વાળીશ. ભાઇ ચાલા હવે આપને બધા નગરમાં પ્રવેશ કરી ત્યાં બધા નગરમાં જાય છે.
