________________
દેવકુમાર સચિત્ર ધામિક નવલકથા
જેમ તમને ઠીક લાગે તેમ કરે કારણકે તમો જે કરશે તે સારું જ કરશે. તેમાં અમારે જેવાપણું હોય જ નહિં.
કેમ! દુર્જયસિંહ, હવે તમારા વર્તનમાં ફેરફાર થએલે જઈ મારા આત્માને તેમજ પ્રજાને ઘણો જ આનંદ થાય છે. હવે પવિત્ર મણિબાળા પ્રત્યે કોઈ દિવસ ખરાબ વર્તન કરતા નહિ. અને પ્રજા ને રાજ્યની આબાદી વધારી તમારી યશકીર્તિ ને ઉજજવલ કરે. અને દુરાચારને ત્યાગ કરી સદ્દભાગે વિચર. લાલસિંહે મહારાજા દુર્જયસિંહને આવતાં ઉપરના શબ્દો કહી સંભળાવ્યા.
મારા વ્હાલા દસ્ત, હવે હું આ રાજ્ય કરવાને યોગ્ય નથી છતાં તમારી મારા પ્રત્યે પ્રેમની લાગણી જોઈ રાજ્યને ભાર સ્વીકારી પ્રતિજ્ઞા કરું છું “આજથી પર સ્ત્રી માતા અને પુત્રી સમાન છે.” મારી પ્રજા એજ મારે પ્રાણુ અને મુક્તિ છે. જનસિંહ પ્રતિજ્ઞા લેતાં બોલ્યા.
પ્રધાનજી! જાઓ, સઘળી સતા આપના નામદાર મહારાજાને સંપ અને આપણે આપણી ફરજ બજાવે. એમ કહી લાલસિંહ પિતાને મકાને આવ્યો.
વહાલી ! તમે મારા માટે ઘણું જ કષ્ટ વેઠયું છે.
વહાલા! તમારો પ્રેમ મેળવવા માટે મને એ કષ્ટ કશા પણ હિસાબમાં જ નથી.
દેવસેનાબેન! તમારે તમારા પતિ માટે પણ જરા દુઃખ લગાડવું નહિં. હું તમને તેમને મેળાપ જરૂર કરાવી આપીશ. મારાથી બનતે પ્રયત્ન કરી તેમને શોધી કાઢી મારી મિત્ર તરીકેની ફરજ બજાવીશ. આપ શાંતી રાખશે આટલા દિવસે ધીરજ રાખી તે થોડા દિવસ વધારે
મારા ધર્મ ભ્રાતા! તમારે જેટલે ઉપકાર માનું એટલે ઓછો છે. પતિ વિયાણ સ્ત્રીની પીડા જેણે સહન કરવી પડતી હોય તેજ જાણે. એટલા આટલા કષ્ટ વેઠવા છતાં મારા કર્મમાં હજી વિયોગ જ રહ્યો. જેવી મારા કર્મની ગતિ. તેમાં તમે કે બીજું કોઈ શું
