________________
૨૮૮
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મિક નવલકથા શબ્દ પણ ન સાંભળત. મારા હૃદયમાં આગ બળ્યા કરે છે કે તેણે મારી પ્રિયા ઉપર કુદ્રષ્ટિ કરી છે અને તેનાથી થાય એટલું કર્યું છે. લાલસિંહે જણાવ્યું.
નાથ! તે કાંઇ જ કાળાં કામ કરનારી છે તે તેને જે શિક્ષા આપવી યોગ્ય લાગે તે આપી આ વાતને નિકાલ લાવે. પદ્માવતી બોલી.
લાલસિંહ -મંજરી ! અરે ! દુષ્ટા !!! ખરેખરૂં કહી દે, નહિ તે આ શમશેરથી તારૂં ધડ ઉડાવી દઈશ. બોલ, જલદી કહે.
મને મારશે નહિં. હું સાચું કહીશ, તમને બન્ને જણને આપસઆપસમાં લડાવી મારવા અને મારા વૈરને બદલે લેવા મેં આ પ્રપંચ કર્યો હતો. બેન પબ્રામતીને હું ઓળખું છું મેંજ આ કાળા કર્મો કર્યા પણ તેમાં હુંજ ફસાઈ છું. માટે...મને ક્ષમા કરે. મારા ઉપર દયા લાવી મને જતી કર. મંજરીએ કરગરતાં કરગરતાં કહેવા માંડયું. કેશવસિંહનું ખુન કરાવી દેવકુમાર આરોપ મુકાવનાર હું જ હતી અને.............
અરે ! પાપીણું, આ હું શું સાંભળું છું દુષ્ટ, પાપણું તેજ કેશવસિંહનું ખૂન કરાવી આખા રાજ્યનું નિકંદન કઢાવ્યું છે? બેલ? ખૂન શી રીતે કરાવ્યું? લાલસિંહ ગુસ્સે થઈ બોલ્યા.
મંજરી–મહારાણીના શી ખવ્યા મુજબ તેમના મહેલના છુપા રસ્તાથી ચાર મારાઓને કેશવસિંહ આવાસમાં દાખલ કર્યા અને દેવકુમારની તલવારને બદલે લેહીવાળી તલવાર મ્યાનમાં મુકવાની યુક્તિ કરી. મહારાણીની યોજના પાર પડી અને દેવકુમાર પર આરોપ મુકાયો.
પદ્માવતી–ભાઈ, જે, જે, તારી મૂર્ખાઈ ઉપર મને શરમ આવે છે. તને તારી બેન ઉપર જુલ્મ કરતાં લાજ ન આવી? ધિક્કાર છે!!! તારી બુદ્ધિને! તારું મૂખ જેવું પણ મને ગમતું નથી. મારી પતિ ઉપર તેમજ તારી પિતાની પત્ની ઉપર જુઠે આરોપ મુકતાં મોત કેમ ન આવ્યું. સાંભળ! સાંભળ! મારા કાચા કાનના વીર ! સાંભળ! જે તારો પિતાને વહેમ તારાથી વિરૂદ્ધ ગયે આખરે તો સત્યનો બેલી પ્રભુ જ છે.
