________________
પ્રકરણ તેંતાલીસમું મણિવિજ્યને આવાસ
મણિવિજયના આવાસે લાલસિંહ આવે છે ત્યારે તેને ઘણુજ સન્માનપૂર્વક આદરમાન આપે છે અને લાલસિંહની બુદ્ધિના ઘણાજ વખાણ કરે છે. “તમારા જેવા શુરવીર અને વફાદાર વળી અમારા જેવા રાજકુમારને ઠગવામાં તમારા જેવા ચાલાક કેઈક જ હશે, કુદરત કુદરતનું કામ બજાવ્યા કરે છે, પણ તમે આવા ચાલાક હોવા છતાં આ રાજમિત્રથી ઠગાયા છે તેનું તમને ભાન છે?
રાજમિત્ર! પોતાની વાત કરવાને આનાકાની કરે છે, કારણકે માણસના પેટની અને ઝાડના પોલની ભાગ્યે જ ખબર પડે ! પદમણીએ જણાવ્યું.
આમ હાસ્ય વિનોદ ચાલે છે ત્યાં સૈભાગ્ય આવીને કહે છે કે બેન દેવસેના! આપણું જેવી સ્ત્રીઓ કરતા પુરૂષોનું ભાગ્ય બળવાન પણ હોય છે.
આ સાંભળી મણિવિજય વિચારમાં પડે. અરે ! આ શું? મને ખાત્રી થાય છે કે આ કોઈ સ્ત્રી હોવી જોઈએ “રાજમિત્ર! તમે શું બોલ્યા તે બોલે જોઈએ !”
હું સ્ત્રી નથી પણ દેવસેનાને ખુશ કરવા બોલતી હતી સમજ્યા! તમારી વાણી બધાને શંકામાં નાંખે છે. લાલસિંહ બોલ્ય. ભાઈ, તમે શંકા લાવે તે સ્વાભાવિક છે. તમે વિવેકી અને
