________________
૨૮૦.
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મિક નવલકથા સદ્દગુણી પિતાના પુત્ર છે. મંજરી જેવી ધુતારી દુષ્ટ સ્ત્રીને તમે કટ્ટા દુશ્મન છે અને સૌભાગ્યસુંદરીના ભ્રાતા છે.
શું તમે મંજરીને ઓળખે છે? શું તમે ભાગ્યસુંદરીને પણ પિછાણો છો ? લાલસિંહે આશ્ચર્ય પામતા પૂછયું.
હા.' સ્મીતહાસ્ય કરતાં કહ્યું.
આ સાંભળી ઘડીભર લાલસિંહ વિચારમાં પડી ગયો અને મનમાં નિશ્ચય કરે છે કે આજ સાભાગ્ય બહેન ન હોય! તે બરાબર ખૂબ વિચારીને બે -બહેન! હવે મને ખબર પડી કે તમે કઈ નહિં પણ મારા દેવકુમારભાઈના બહેન સાભાગ્યસુંદરી જ છે.
આ પ્રમાણે ભાગ્યસુંદરીનું નામ સાંભળી મણિવિજય ચમ અને બોલ્યો કે “શું મારી વ્હાલી સાભાગ્ય ? વાહ ! પ્રભુ, વાહ! શું તારી અજબ લીલા! આખરે, સત્યને બેલી તે મારો ભગવાનજ છે. તમે તમારા ભાઈને બચાવવા આગળ કેમ ન પડ્યા?
ફકત આપના પ્રેમની પરીક્ષા કરવા જ.
મણિવિજય–(પિતાના અંતરાત્માને આનંદ આપવા લાગ્યા.) આપ તો મારા પ્રાણદાતા છે, માટે તમારે જેટલે ઉપકાર માનું તેટલે એક જ છે. આજનો દિવસ તે મારા માટે–મારા જીવન માટે કઈ અલૌકિક જ છે.
લાલસિંહ--આજનો દિવસ તે ગુરૂદેવ અને ધર્મ પ્રતાપે વણજ આનંદદાયક છે, માટે ચાલે, દેવદર્શન કરી જંગલમાં જઈ જરા આત્માને આનંદ આપીએ.
આથી લાલસિંહ, મણિવિજય તથા પોતાના સિપાઈએ જંગલ તરફ ફરવા માટે ઊઠયા. અને ગયા જ્યાં તેમને દુષ્ટ મંજરી પિતાના જીવનને વિચાર કરે છે તે સાંભળવામાં આવ્યું. “મેં મારા જીવનમાં કેટલું બધું દુઃખ ભેગવ્યું! મારા કર્યા મને જ નડ્યા. હું જે જે કરું છું તે બધું મારા વિરૂદ્ધ જ જાય છે. મેં જેટલું લાલસિંહ અને
