________________
પ્રકરણ ૪૩ મું
૨૮૩. તો ચાલો ત્યારે, તમારે પ્રેમને કે હું પુરે કરીશ અને તમારે વિયોગ દૂર કરીશ.
કુંવર, સાહસ કરતાં વિચાર કરે! શું ક્ષત્રિયાણી એક પતિને વર્યા પછી બીજાને વરશે? શું હસણ કદી મોતીના ચારા સિવાય અન્ય ચારે ચરશે? શું બંટીના વાવનારને કમેકના સ્વાદની ગમ પડશે? માટે નાદાન રાજકુંવર ! ! ખબરદાર !!! જે એક ડગલું આગળ વધ્યો તે મત આપ્યું સમજજે. આ તે રણચંડીકા છે.
મંજરી–પદમાવતી! એક રખડતા લેભાગુને પરણ્યા કરતાં તે આ રાજકુમારને પરણે રાજરમણી બની આનંદ ભગવો.
રાંડ શંખણી, દુષ્ટ! તું જાણતી નથી કે તું કોણ છે? સર્વનું ઍ ખાનારી લૈંડી, તું મને શિખામણ દેનારી કોણ છે? સર્વનું નિકંદન કાઢનારા તારા બધા ચરિત્રો મારાથી અજાણ્યા નથી. માટે તેને સાફ શબ્દોમાં કહું છું કે તને હજુ લાલસિંહના શુરાતનની ખબર નથી પડતી. યાદ ન હોય તે યાદ કર, તેં તારા અન્નદાતા રાજાનું નિકંદન કાઢ્યું. મોહનપુરીમાં તે શું ન કર્યું દુષ્ટ! તું મારા પિતાશ્રીને પણ ફસાવવા આવી. જે મારા વહાલા લાલસિંહે મારા પિતાશ્રીને ન બચાવ્યા હેત તો શું થાત? પાપીણી! તું તારું કાળું મહું લઈ આ શું બોલે છે? ચાલી જા.
મંજરી–બહુ થયું, હવે રહેવા દે. જાણતી નથી કે મંજરીની યુક્તિઓ કેવી પાર ઉતરે છે. વસંતસિંહને અદ્રશ્ય કરાવ્યા, કેશવસિંહનું ખુન કરાવ્યું. દેવકુમાર પર આરોપ નાંખી દેશનિકાલ કરાવ્યો અને તારા લેભાગુ પતિને પણ મેં મારું પાણી બતાવ્યું. તે બધું શું છે ભુલી જાય છે. માટે બહુ ડાહી ન થા અને સમજ, નહીં તે તારી પણ આ દશા થશે.
એ પાપીણી, દુશ, કાળાં ધોળાં કરનારી તું જ છે. તું અધમ ગતીએ જવાની છે. પાપણું ! તારૂં મેં જેવા માગતી નથી. આથી ખસ. પદમાવતીએ જણાવ્યું.
