________________
દેવકુમાર સચિવ ધાર્મિક નવલકથા
માણસ-હા ! મારા વહાલા સરદાર, અહીંના રાજમિત્રને મેં તે વીંટી આપી હતી. પણ તેમને મને એક વીંટી આપી છે. તે આ રહી. એમ કહી તે વીંટી આપે છે.
વીંટી હાથમાં લઈ તપાસી જોઈને કહ્યું કે હથો મહારાજ! આ એક વીંટી. આ વીંટી આપનાર તમારી મુદ્રકાને ચેર છે. આ માણસ ચેર નથી.
દાસી દેડતી હાંફતી રાજકચેરીમાં આવે છે અને કહે છે “મહારાજ ! આજે કુંવરછના મહેલમાં ગજબ થયો છે. રાજમિત્રના આશ્રમમાં આવેલી બે રાજકુમારીઓ તદન ગાંડી બની ગઈ છે. આ દુષ્ટ કેદીને જોયો છે ત્યારથી તેઓ તદ્દન બેચેન છે, તેને જાદુઈ વિદ્યાર્થી વશ કર્યા છે. તે દરેક સ્ત્રીઓના મન હરે છે માટે તે દુષ્ટને એકદમ ગામ બહાર કાઢી મુકવો જોઈએ.
રાજ-દાસી ! જા, તેઓને અહીં બેલાવી લાવ! રાજાએ હુકમ ફરમાવે. (લાલસિંહ તરફ ફરીને) દોષીતને નિર્દોષ ઠરાવનાર પાપી તે પોતે જ ચેર છે. ધિક્કાર છે તારા જેવા પાખંડીને! સ્મરણ કર તારા ઈશને કે જેથી તું તારા કૃત્યને બદલે સારી રહેલી કહેણીમાં મેળવી શકે.
લાલસિંહ–અરે દુષ્ટ રાજા! તું મને શું શીખામણ આપતા હતે ! મારે પ્રભુ તે મારી સાથે જ છે. પણ હે! દુષ્ટ નૃપ ! અન્યાયી રાજા તારો પરમાત્મા તારાથી વિમુખ છે. તું નિરપરાધીને અપરાધી ગણે છે.
તે આગળ બેલવા જાય છે પણ સામેથી બેઉ રાજકુંવરીઓને કચેરીમાં આવતાં દેખી તે ઉમે રહ્યો.
હે પિતા ! હે પિતા! શું તમે પણ તમારી દીકરીને ભૂલી ગયાં? કુંવરી આવતાં જ બોલી.
આ અવાજ સાંભળી રાજા ચમકયો.
