________________
પ્રકરણ ૩૫ મુ
૨૪૧
પ્રભુએ આજના દિવસ તે બચાવી છે આવતી કાલે પણ એને એજ ઈશ્વર છે અને હું છું.
એન! તમારું નામ શું ?! સૌભાગ્ય સુંદરીએ (દેવકુમારની હૈને) આવીને પૂછ્યું.
મારું નામ દેવસેના છે. હેન! આપ કાણુ છે ? તમે મેાહનપુરી રાજાની કુંવરી અને દેવકુમારની પત્નીં કે ભાભી! તમે મને ન એળખા! હું દેવકુમારની મ્હેન થાઉં છું. તમે કીર્તિસિંહને તેા એળખા હેા તે?
હા, હા, તેઓ કયાં છે ? તેઓ તે મારા સ્વયંવરમાં આવ્યા હતા. તેઓ મને મળી શકશે ખરા!
..
જરૂર, પણ ભદ્રીકિંસહે મને મેલાવીને કહ્યું કે “ આપણે ત્યાં કાઈ નીરાધાર અબળા આવી છે માટે તેને તું જરા શાન્ત કરી સમજાવ તેથી તમને શાન્ત પાડવા અને તમારી ઇચ્છા ભદ્રિકસિંહ સાથે અંગીકાર કરવા સમજાવવા આવ! હતી પણ અહીં આવતાં જ તમને દેખ્યાં એટલે દુષ્ટ ભદ્દીકસિંહુ ના હુકમ એની પાસે જ રહ્યો અને મને મારા પ્રિય બન્ધવ દેવકુમારને પ્રેમ ઉભરાઇ આવ્યેા. જેથી મને કાંઈ સુજતું નથી કે હવે મારે શું કરવું. મને તે વિચારે આવ્યા કરે છે. હું પિતાશ્રીને આવાત જણાવીશ પણ તેમને જણાવવાથી શું ફાયદા! હું તમારા છુટા ગમે તેમ કરીને જરુર કરાવીશ. ભાભી ! તમે અહીં ફસાયા કેવી રીતે ?
મ્હેન ! તમારા ભાઈ સાથે મારા પિતાશ્રીના રાજ્યમાંથી નીકળી–અમે લાલસિંહની વાટ જોતાં એઠાં હતાં તે જગ્યાએ તમારા ભાઈ ઉંઘી ગયા—એટલામાં આ દુષ્ટ મતે આ સ્થિતિમાં લાવીને મૂકી છે. પ્રભુ હવે જલ્દી છુટકા કરે તા સારૂં.
ભાભી ! શાંત થાએ, જીનેશ્વર ભગવાન અને જગનિયંતા પ્રભુ ઉપર ભરૂ'સા રાખા તે જરૂર ભલું કરશે. ભાભી હવે જાઉં છું. તમે કાઈ વાતે ગભરાશેા નહીં. પ્રભુ જે કરે છે તે સર્વે સારૂજ કરે છે.
૧૬
