________________
પ્રકરણ એકતાલીસમું
રાજમાર્ગ
પ્રભાત ખીલી રહ્યું છે. સૌભાગ્યસુંદરી (પુરૂષ વેષમાંજ) પિતાના નિવાસમાં બેઠી બેઠી દેવસેનાની સાથે વાર્તાલાપ કરવા લાગી.
બહેન ! તમે ઘણું કષ્ટ વેઠયા અને આમ ક્યાં સુધી વેઠશો ?
ભાઈ! “સત્યની કસોટી થાય ત્યારે જ તેની કિંમત અંકાય, તમે કેમ ભૂલે છે? સતી સીતા, દમયંતિ વિગેરે મહાસતીઓને ઓછાં દુ:ખ પડ્યાં હતાં ! છતાં તેઓ બધા સત્ય વસ્તુ ઉપર નિર્ભય રહ્યાં ત્યારે આપોઆપ સુખની ઘડી આવી ગઈ અને જગતમાં વંદનીય બન્યા ” તે ભાઈ! દુઃખ પડે ત્યારે ગંભીરતા અને ધીરજ બેઉ રાખવા જોઈએ. “જેવાં પૂર્વ કર્મના ફળ હોય છે તે જ લાભ મળે છે.”
ભાઈ! જે આપણે કર્મવાદી તરીકે સાચે ધર્મ સમજ્યા હેઈએ તે દુઃખમાં કાયર ન બનવું જોઈએ અને પ્રાણને પણ શીયલ સાચવવું જોઈએ. એ સતીને સાચે ધર્મ – ફરજ છે. દેવસેનાએ ઉચ્ચાયું.
ધન્ય છે!!! તમારી હિંમત અને નિરતાને ધન્ય છે ! તમારા
