________________
પ્રકરણ ૪૧ સુ
૨૬૯
જેવી આદ` રમણીને ! તમે સુખેથી અંગ્રેજ રહા, તમને કાઈ જાતનું આશ્રુ આવવા દઈશ નહીં. મને તમારા ભાઈ સમજો. સાભાગ્યસુદરોએ જણાવ્યું.
દેવસેના——મને પશુ તમારા સહેવાસથી ઘણું જાણવાનું–સમજવાનું મળશે.
સૌભાગ્યસુ દરી--( પુરૂષ વેષમાં ) હું અહીંના રાજકુમારના મિત્ર છુ. અને તમે મારા મિત્રના પત્નીના લાલી થાઓ છે. તેથીજ મે તમને ઓળખ્યા.
દેવસેના––મારાથી આ રાજ્યમાં કેમ રહેવાય ! પશુ આજ ગામમાં કારાગ્રહમાં પડયા છે અને ધણું તેમને શુળીએ ચડાવશે તેા પછી મારી શી સ્થિતિ. સાભાગ્ય! હું! હું! શું ? દેવકુમાર આ ગામમાં જ છે? ત્યારે તે મે' માણસ માકલ્યું છે તે હાલજ તેમની ખબર લઈ આવશે.
મારા પતિ
રાજા
કરીને
રામિત્ર દેવકુમાર તથા વસંતસિંહ નામના બે પુરૂષ! આપણા નગરમાં આવેલા હતા, તેમના ઉપર સ્ત્રી હરણના આરેાપ છે. પણ પ્રધાનજીના કહેવાથી તેમના બચાવ માટે જામીન ઉપર છુટા કરવાના હુકમ કર્યો છે. પશુ જામીન નંહુ મળવાથી કારાગ્રહે પુરાયા છે, પણ કાઈ એક પરેદેશી રાજભપકામાં આવ્યે। અને જામીન થઈ તેમને છેડાવી દીધાં છે. છેડાવ્યા એટલુંજ નહિં પશુ તેમને છૂપી રીતે નગરની બહાર કઢાવ્યા છે, કે જેથી રાજા તેને પણ તેને બદલે આ બિચારા પરદેશીને મરવું પડશે. કાઇ પણ જાતની ફીકર કરતા નથી. સિપાઈઓએ ( સ્વગત ) અહાહા! તમે મારા પેાતાના ધિક્કાર છે મને, પણ પેલા પાપકારી માણસ ક્રાણુ હશે ? ધન્ય છે એવા મિત્રાને !!! તે ખીજો કાઈ નહીં પશુ લાર્લોસહુ જ હાવે। જોઇએ. પણ તે અહીં આવે યાંથી ? સૌભાગ્યસુંદરી વિચારના વહનમાં એમાં ખાવા લાગી.
હરકત ન કરે,
છતાં તે માજીસ આવીને જણાવ્યું. રાજ્યમાં દુઃખી ?
