________________
૨૦૦
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મિક નવલકથા ભવિષ્યમાં તમો પસ્તાશે એ યાદ રાખજે. હું રાણીજીને અહીં લાવ્યાજ નથી. લાવનારા દુષ્ટ લુંટારાઓ છે હું તે માત્ર મારૂં કર્તવ્ય બજાવતા હતો. આપ મારા ઉપર આમ આ૫ લાવે છે તે જ મને ઘણું લાગી આવે છે.
આપ જ્યારે ખરી વાત જાણશે ત્યારે જ મારી મિત્રતા યાદ લાવી રહશે. અને જ્યારે ચંપાવતિ ઉપર ગુસ્સે થશે ત્યારે જ તમને માલુમ પડશે કે સાચી મિત્રતા કેનું નામ?
અત્યારે તે ચંપાવતિ મારા બળની તથા મારી મિત્રતાની ઈર્ષા કરે છે. વળી એ એમ માને છે કે હું બળવાન હોઈ રાજ્ય પચાવી પાડીશ. તે સ્ત્રી જાતી છે અને મૂર્ખ છે. પણ હું તે ક્ષત્રિય છું તેથી જ મને લાગે છે કે મારા આટલા વખતના અનુભવની મારા મિત્રે મારી આ કદર કરી ! લાલસિંહે જણાવ્યું
મારે તારા ઉપદેશની કોઈ જરૂર નથી ! બસ તું મારી નજર આગળથી દૂર ચાલ્યો જા. દેવકુમાર આંખ ફેરવતાં બેલ્યો.
ભાઈ! હું તને મિત્ર જાણી, આટલું સહન કરૂં છું નહિ તે બતાવી આપત. મારી જગ્યાએ બીજે માણસ હોય તે કદાપી આટલું સહન કરી શક્ત નહીં. ! મિત્ર, પ્રણામ છે..સુખી રહો દુઃખ વખતે કઈ વખત આ મિત્રને યાદ કરજે. લાલસિંહે જતાં જતાં કહ્યું.
કેમ ! પ્રિયે ! હવે તે શાન થઈને ? શીક્ષા તે યોગ્ય છે ને ? વહાલા ! તેને જીવતો રાખી રાજ્યને એક દુશ્મન આપે વધાર્યો છે.
તેની ફીકર કરવાની હોય જ નહિં. અમારા કુળને માણસ કદાપી કાળે પિતાના કુળની સાથે અઘટતુ વર્તન કરે જ નહીં. વળી લાલસિંહ ટેકીલે અને બહાદુર નવયુવાન છે. તેને શાથી મતિ ભ્રમ થઈ ગયો છે તે ભગવાન જાણે ? બાકી તે વચનને ટેકોલે રજપૂત છે.
વહાલી ! ચાલે, હવે આરામ લઈએ.
