________________
૨૧૮
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મિક નવલકથા મહારાજ ! સર્વસ્વ જુઠું છે. સર્વ નગરજને પણ જુઠા છે. મહારાજ સાંભળે ! જ્યારે હું દોષીત ઠર્યો ત્યારે વગર વિચારે મારે ગુણ દેષ જોયા સિવાય સર્વ કેાઈ મારા તરફ ધિક્કારની દૃષ્ટિએ જોતા હતા. અને મારી નિંદા કરતા હતા. અને જ્યારે હું નિર્દોષ ઠર્યો ત્યારે એ જ સર્વે મનુષ્ય મને માનની દૃષ્ટિએ જોવા લાગ્યા. અને આપશ્રીની મૂર્ખતા ઉપર હસે છે. પ્રધાને જવાબ આપે.
પ્રધાન! ત્યારે આ દાસીની ફરિયાદનું શું? રાજાએ પૂછ્યું. મંજરીની સઘળી હકીકત જુઠી અને પાયા વિનાની છે. શું તમે એને પરણ્યા નથી ?
રાજન! મારા બોલવા ઉપર આપશ્રીને વિશ્વાસ નહિ આવે માટે એ દાસી (મંજરી) ને જ પૂછો.
મંજરી! શું એ તને પરણેલ છે.
મહારાજ ! તેની વાત તદ્દન જુઠી છે. ખરી હકીક્ત પેલા જગટાને પૂછે એટલે બધી સત્ય હકીકત જણાશે. દાસી બેલી.
યોગીરાજ ! આમાં સત્ય હકીકત શું છે? સત્ય હકીકત કહેતાં રાજાજીને શીરે બધો ભાર છે. ગીજી બોલ્યા.
જે હોય તે કહે, તમને બધી બાબતની બેલવા માટે પરવાનગી આપું છું. સજાએ કહ્યું.
હવે ગીરાજે (લાલસિંહે) ઉભા થઈ નિચે મુજબ બેલવા માંડયું. મહેરબાન મહારાજા સાહેબ તથા સર્વે નગરજને.
આ દુષ્ટાએ પ્રધાન સાથે પરણવાના વિચારથી મહારાજ સાહેબને આડું અવળું સમજાવી પ્રધાનને મોતની શીક્ષા અપાવી હતી. પણ તેને પરણવાના વચનથી પ્રધાન બચ્યા અને આખરે પિતે જ ફસાઈ
