________________
પ્રકરણ ૫ સુ
૫૭
મહારાજાને જય થાએ ! જય થાઓ ! એક અનુચર વધામણી આપવા ય ધેાષણા કરતા આવે છે.
આ સાંભળી રાજા ચમકે છે અને પુછે છે કે કાણુ છે? અને શું વધામણી લાવ્યા છે ?
અન્નદાતા ! વધામણી ઘણીજ સારી છે કે જેથી ઉત્સાહ વધે ! આપના પ્રિય પુત્ર દેવકુમાર અને લાલસિહ દુષ્ટ પ્રવિણસિ ંહને બધીવાન બનાવી આપશ્રીની સેવામાં લઈને આવે છે. અનુચરે વધામણી આપી.
અરે! તું આ સાચુ ખેલે છે કે મારી મશ્કરી કરે છે ! શું મારા દેવકુમાર યશકીતિ વરીતે દુશ્મનને લઇને આવે છે ! રાજાએ પૂછ્યું !
અન્નદાતા ! હા, સાચું કહું છું અનુચર ખેલ્યું.
એવામાં તે। પ્રધાન સિંહ, દેવકુમાર અને લાલસિંહ મહારાજાને જય ! મહારાજાને! જય! ખેલતા આવ્યા. અને વંદન કરી અધીવાન રાજા પ્રવિણસિંહને લાવી હાજર કરે છે. આથી રાજા વિરભદ્રસિંહ ખેલે છે કેઃ
ભગવાન દેજે દીકરા, જે દીકરા પણ દિનકરા, એવા તું દેજે દીકરા, કુળ પૂથ્વી શાભાવે ખરા.—૧
એવા ન દેજે દીકરા, કરે આબરૂના કાંકરા, એવા ન દેજે દીકરા, જે દીકરા નહિ દિ ફર્યાં.—ર
એવા ન દેજે દીકરા, મા આપને જે તાપતા
કષ્ટ કપુતનું કેટલું, જેને
માટે કહું છું હે કહે છે “ ભાગી ’
વીતે તે જાણતા.--૩
પ્રભુ ! તું
ધ્રુજે સૌને દીકરા, પ્રેમથી, સત્ય નીતિવાન હે! દીકરા.
આ સાંભળી દેવકુમારની જય હે!! જય હેા ! સ લેાકેા એટલી
-~
