________________
૧૧૪
દેવકુમાર ચિત્ર ધાર્મીક નવલકથા
તેને પૂછવા દે કે તે કૈાણુ છે? એમ વિચાર કરી લાલસિંહ યાગીના વેષમાં તેમની પાસે ગયેા અને પૂછ્યું. “ બાઈ ! તમે! કાણુ છે ? અને અત્રે તમારૂં આગમન મ યુ' છે તે જણાવશે। ?
યેાગી મહારાજ ! તમારે ત્યાગીને સંસારી ખીના જાણવાની શી જરૂર! દાસીએ જણાવ્યું.
બાઈ! જો આપને હરકત ન હોય તે જણાવવા કૃપા કરશે.
યોગી મહારાજ! તમારા આગ્રહ છે તે સાંભળે! અમે સ સખીએામાં શિરામણી, શિવદની, અનેક ગુણાથી સુશાભીત એવી આ કુમારિકા મેહનપુરીના પ્રધાનની પુત્રી પદમાવતી છે, અહીં આથી તેની સખી દેવસેના ધણા વખતથી ખાવાઈ ગઈ હતી તે હાલમાં અત્રે પાછી આવી છે. તેથી અમે બધા તેને મળવા જઈએ છીએ.
તેને લઈ જવાવાળા એવા કાણુ હતા? યેગીએ પૂછ્યું.
તે કાઇ રાજવંશી જેવા જાય છે, તે દેવસેનાને પાકાર કરતા ભૂમિ પર પડયો હતેા. તે પાપી પણ પકડાયા છે. દાસી ખેાલી. પદમાવતી પરણેલી છે કે કુવારી છે ?
યેગીજી! તેનું તમારે શું કામ છે? તમારે ત્યાગીને સંસારના ભોગ-વિલાસની વાત સાથે શે। સબંધ, તમે યાગી થઈ આવા પ્રશ્ન પૂòા છે તે તમને શે।ભાસ્પદ નથી.
યેાગ્યાયેાગ્ય તે મારે જોવાનું છે. હું ભગવાવેષે યેગી છતાં મનથી ભાગ્ય છું. ાદ્ય આત્માથી ત્યાગી પણ અંતરાત્માથી સંસારી હું. લોકોને અતાવવા વૃદ્ધાચરણ આચરૂ છું પણ યુવાવસ્થાનું સુખ ભોગવવા ઈચ્છું છું.
એ દુષ્ટ ! યેગીના વેષમાં સતાએલ શયતાન ! આવા વચન સ્ત્રીએ પાસે ખેલવા તને શે।ભે ? શું તું તારા આચરણથી મારૂ
